افسوس از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 1
1. افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،
وان تازه‌بهار زندگانی دی شد؛
افسوس از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 2
1. افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،
در پایِ اَجَل بسی جگرها خون شد!
یک‌چند از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 3
1. یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛
یک‌چند ز استادی خود شاد شدیم؛
یارانِ از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 4
1. یارانِ موافق همه از دست شدند،
در پای اجل یکان‌یکان پَست شدند،
ای از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 5
1. ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،
بیداد گری پیشهٔ دیرینهٔ توست،
چون از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 6
1. چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،
خواهی تو فلک هفت شِمُر، خواهی هشت،
یک از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 7
1. یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،
یک ذرّهٔ خاک و با زمین یکتا شد،
* از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 8
1. * می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،
گر برگویم حقیقتش هست دراز،
جامی از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 9
1. جامی است که عقل آفرین می‌زندش،
صد بوسه زِ مِهْر بر جَبین می‌زندش؛
اجزای از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 10
1. اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،
بشکستنِ آن روا نمی‌دارد مست،
عالَم از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 11
1. عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،
مَگْرای بدان که عاقلان نگرایند؛
از از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 12
1. از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،
بازآمده‌ای کو که به ما گوید راز؟