رباعیات خلیل‌الله خلیلی

1 ما مرغ اسیر بی پر و بال توییم هر جا که روی چون سایه دنبال توییم

2 گر خسته شدی ز راه، دل مرکب توست حمال تو و ملک تو و مال توییم

1 چون در کف روزگار گشتیم زبون چون ساغر عشق و آرزو گشت نگون

2 جاسوس خرد دگر چه جوید از ما گوید کزین شهر کشد رخت برون

1 چو از دل عشق رفت آزار آید چو گل رفت از گلستان خار آید

2 نمی بینی که چون پنهان شود مهر شب تاریک اندوه بار آید

1 یارب سوزی که جسم و جان را سوزم این کارگه سود و زیان را سوزم

2 یک شعلهٔ جان‌سوز که در آتش آن خود را سوزم هر دو جهان را سوزم