رباعیات خلیل‌الله خلیلی

1 ای سرو روان که نخل امید منی وی مایهٔ جان که عمر جاوید منی

2 در شهر شما که آسمان پر ابر است مهتاب منی، فروغ خورشید منی

1 در باغ جهان تو هم گل زیبایی بویا و دل‌انگیز و چمن‌آرایی

2 عمری‌ست که گل‌های دگر می‌خندند این غنچهٔ تر چرا تو لب نگشایی

1 چه باشد زندگانی را بهایی فسرده از نمی، خشک از هوایی

2 ز مطبخ سالها تا مستراحیم مگر این زندگی یابد بقایی

1 از بس خوش و مست و دلربا می‌آیی چون باد بهار جان‌فزا می‌آیی

2 دل خانهٔ عشق توست آبادش دار چون خانه خراب شد کجا می‌آیی