واسطة العقد - اشعار پراکنده در دیوان اشعار جامی

1 غره دولت بود در صورت تیغت عیان گفتم اینک یک دو حرف از دولت آخر زمان

2 دی کشیدی زلف در پی کی بود ای سرو ناز عمر را پایان که بنمودی در او زلف دراز

1 دل ز لعلش چو قوت بی‌حد یافت در یکی لحظه رو به مقصد تافت

1 چو عفوت بی‌حد افتاده‌ست دریاهاست پنداری که پیدا نیست قعرش پیش جامی جز به دشواری

1 یارم چو شود به طوف بستان مایل گل دل بکند ز برگ خود خوار و خجل

2 بیند رخ او و سر نهد در عقبش وانگه دهدش خبر ز بی برگی گل

1 زیور خود به مسیح ار دهد آن شوخ ملیح مهر و مه بوسه زند بر لب و دندان مسیح

1 چو در ساغر ببیند درد باده شود تایب ز تاج توبه ساده

1 دی مرغک خامه بهر نامت بر صفحه نامه شد رقم کوش

2 مجروح شد از دو حرف آن روح مدهوش شد از دو حرف آن هوش

3 منقار زدن برای دانه بعد از همه شد بر او فراموش

1 بر دل از رنج طمع بار منه طلب بی طمعی آخر به

1 هرگه که رسد به فارسی سوق سخن رکنی دو ز شرع را به آن ترجمه کن

1 آمد آن سرو روان بیرون به پا گیسوکشان شد مرا مربوط با هر موی او رگ‌های جان