فاتحة الشباب - قصاید در دیوان اشعار جامی

1 این همایون خانه کامد خانه چشم جهان روشنایی باد ازو چشم جهان را جاودان

2 خانه چشمش چرا گویم چو روشن دیده ام در سیاهی نور آن پنهان و نور این عیان

3 سبز پوشان صف زده از دور گرد او مگر بیت معمور است کامد بر زمین از آسمان

4 در صفا چون خانه کعبه است لیک افتاده است زمزم آنجا بر کران از خانه اینجا در میان

1 برتر آمد در علو این منزل از چرخ برین نیست با این منزلت یک خانه در روی زمین

2 بس که طرح و وضع شیرین آمده ست این خانه را همچو بیت نحل پنداری پر است از انگبین

3 هست طاق غرفه اش ابرو و شه در وی چو چشم نیست خوبان جهان را چشم و ابرویی چنین

4 شاه بیت نظم عالم خوانمش ور بشنود جان فردوسی ز خلد این نکته گوید آفرین

1 ای سر از قدر بر فلک سوده عالمی در پناهت آسوده

2 از زمین بوس سرکشان جهان آستان تو گشته فرسوده

3 گوش سایل به جز صدای کرم از صریر در تو نشنوده

4 هر چه پنهان ز وضع های بدیع در خیال مهندسان بوده