یوسف و زلیخا در هفت اورنگ جامی

1 به صدق آن کس که زد در عاشقی گام به معشوقی برآید آخرش نام

2 که آمد در طریق عشق صادق که نامد بر سرش معشوق عاشق

3 زلیخا را چه صدقی بود در عشق که یکسر عمر خود فرسود در عشق

4 به طفلی در که لعبت باز بودی به نورس لعبتان دمساز بودی

1 چو کالا را شود جوینده بسیار فزون گردد بدان میل خریدار

2 چو یک عاشق بود مفتون یاری بود بر عشق عاشق را قراری

3 زند سر آتش سودایش از دل چو بیند دیگری را در مقابل

4 چو شد حال ز یوسف گشتگان لال جمال یوسفی را شاهد حال

1 چو در زندان مغرب یوسف مهر نهان کرد از زلیخای فلک چهر

2 زلیخای فلک را چهره شد گم ز مهر یوسف اندر اشک انجم

3 زلیخا را غم یوسف چنان کرد که از اشک شفق گون خونفشان کرد

4 شفق را شد ز اشک او جگر خون وز آن خون دامن گردون جگرگون

1 فلک بر خویش پیچان اژدهاییست پی آزار ما زور آزماییست

2 گرفتاریم در پیچ و خم او رهیدن چون توانیم از دم او

3 نبینی کس کزو زخمی نخورده ز صد کس بر یکی رحمی نکرده

4 ز ظلمش هیچ کس سالم نجسته ست کدامین سینه کان ظالم نخسته ست

1 تولاک الله ای فرزانه فرزند نگهدار تو باد از بد خداوند

2 ز هر پندت دهاد آن بهره مندی که وقت حاجت آن را کار بندی

3 مرا هفتاد شد سال و تو را هفت تو را می آید اقبال و مرا رفت

4 پریشانم ز عمر رفته خویش ملول از سال و ماه و هفته خویش

1 بحمدالله که بر رغم زمانه به پایان آمد این دلکش فسانه

2 دلم کز نظم سنجی در عنا بود ز فکر قافیه در تنگنا بود

3 بیفکند از کف فکرت ترازو نشست از نظم سنجی سست بازو

4 ز دیوار فراغت یافت پشتی به راه نرمی افتاد از درشتی

1 به کار پختگان رو آر جامی مکن زین بیشتر در کار خامی

2 چه باشد پختگی آزاده بودن به خاک نیستی افتاده بودن

3 نبینی زیر این زنگارگون کاخ که از خامیست میوه بر سر شاخ

4 بیفتد چون کند در پختگی روی نخورده سنگ طفلان جفاجوی

1 به دیگر روز یوسف بامدادان که شد دلها ز فیض صبح شادان

2 به بر کرده لباس شهریاری برون آمد به آهنگ سواری

3 چو پا در یک رکاب آورد جبریل بدو گفتا مکن زین بیش تعجیل

4 امان نبود ز چرخ عمر فرسای که ساید بر رکاب دیگرت پای