سلامان و ابسال در هفت اورنگ جامی

1 چون سلامان ماند از ابسال اینچنین بود در روز و شبش حال اینچنین

2 محرمان آن پیش شه گفتند باز جان او افتاد ازان غم در گداز

3 داشت با ابسال صد اندوه بیش آمدش بی او غمی چون کوه پیش

4 با ویش غم بود و بی وی نیز هم از ضمیر او نشد ناچیز غم

1 چون سلامان گشت تسلیم حکیم زیر ظل رأفت او شد مقیم

2 شد حکیم آشفته تسلیم او سحر کاری کرد در تعلیم او

3 باده های دولتش در جام ریخت شهدهای حکمتش در کام ریخت

4 جام او زان باده ذوق انگیز شد کام او زین شهد شکر ریز شد

1 افسر شاهی چه خوش سرمایه است تخت سلطانی چه عالی پایه است

2 هر سری لایق به آن سرمایه نیست هر قدم شایسته این پایه نیست

3 چرخ سا پایی سزد این پایه را عرش سا فرقی شد این سرمایه را

4 چون سلامان از غم ابسال رست چون سلامان از غم ابسال رست

1 لطف او مرهم نه هر سینه ریش قهر او کینه کش هر ظلم کیش

2 نی بدی در سیرت و صورت ددی پیش ارباب خرد نابخردی

3 چون سگ مسلخ همه آلودگی خوی او ز آلودگی آسودگی

4 تا دهان خود بیالاید به خون خواهد اندر ذبح گاوی را زبون

1 باشد اندر صورت هر قصه ای خرده بینان را ز معنی حصه ای

2 صورت این قصه چون اتمام یافت بایدت از معنی آن کام یافت

3 وضع این را راهدانی کرده است کو به سر کار راه آورده است

4 زان غرض نی قیل و قال ما و توست بلکه کشف سر حال ما و توست

1 صانع بی چون چو عالم آفرید عقل اول را مقدم آفرید

2 ده بود سلک عقول ای خرده دان وان دهم باشد مؤثر در جهان

3 کارگر چون اوست در گیتی تمام عقل فعالش ازان کردند نام

4 اوست در عالم مفیض خیر و شر اوست در گیتی کفیل نفع و ضر

1 جامی ای کرده بساط عمر طی در خیال شعر بودن تا به کی

2 همچو خامه چند باشی خامکار در سواد شعر پیچی نامه وار

3 موی تو شد در سیه کاری سفید رو سفیدی زین هنر کم دار امید

4 زانچه گفتی وقت عذر آوردن است ورد خود استغفرالله کردن است