دوش چون آفتاب عالمتاب از جلال عضد قصیده 1
1. دوش چون آفتاب عالمتاب
رخ بپوشید در نقاب حجاب
بفراشت صبحدم علم از خاور آفتاب از جلال عضد قصیده 1
1. بفراشت صبحدم علم از خاور آفتاب
لشکر براند گرم به هر کشور آفتاب
خسروا عید بر تو میمون باد از جلال عضد قصیده 3
1. خسروا عید بر تو میمون باد
سال و ماهت همه همایون باد
روز آنست که عالم طرب از سر گیرد از جلال عضد قصیده 4
1. روز آنست که عالم طرب از سر گیرد
و آسمان کام دل خود ز زمین برگیرد
پیش ازین کاین چارطاق هفت منظر از جلال عضد قصیده 5
1. پیش ازین کاین چارطاق هفت منظر کرده‌اند
وز فروغ مهر عالم را منوّر کرده‌اند
وقت است که گل گوی گریبان بگشاید از جلال عضد قصیده 6
1. وقت است که گل گوی گریبان بگشاید
بر صحن چمن باد صبا غالیه ساید
دوش چون خورشید رخشان را زوال از جلال عضد قصیده 7
1. دوش چون خورشید رخشان را زوال آمد پدید
برکنار آسمان شکل هلال آمد پدید
به صحن گلشن گیتی ز اعتدال بهار از جلال عضد قصیده 8
1. به صحن گلشن گیتی ز اعتدال بهار
صبا بساط زمرّد فکند دیگر بار
نسیم غالیه سای است و صبح غالیه از جلال عضد قصیده 9
1. نسیم غالیه سای است و صبح غالیه بار
کجاست ساقی و کو باده گو بیا و بیار
ای ز گل روی تو رونق بستان دل از جلال عضد قصیده 10
1. ای ز گل روی تو رونق بستان دل
وی ز هوای رخت تازه گلستان دل
آیا در عهد فرمانت قضا در عین از جلال عضد قصیده 11
1. آیا در عهد فرمانت قضا در عین بیکاری
فلک پیش شکوه تو ز سر بنهاد جبّاری