اشعار دیگر ایرج میرزا

1 باغ خندان ز گل خندان است خنده آئین خرمندان است

2 خنده هر چند که از جد دور است جد پیوسته نه از مقدور است

3 دل شود رنجه زجد شام و صباح میکند اصلاح مزاجش به مزاح

4 جد بود پا به سفر فرسودن هزل یک لحظه به راه آسودن

1 قصه شنیدم که بوالعلا به همه عمر لحم نخورد و ذوات لحم نیازرد

2 در مرض موت با اجازه دستور خادم او جوجه ها به محضر او برد

3 خواجه چو آن طیر کشته دید برابر اشک تحسّر ز هر دو دیده بیفشرد

4 گفت چرا ماکیان شدی نشدی شیر تا نتواند کَسَت به خون کشد و خورد

1 وه چه خوب آمدی، صفا کردی چه عجب شد که یاد ما کردی؟

2 ای بسا آرزوت می مُردم خوب شد آمدی، صفا کردی

3 آفتاب از کدام سمت دمید که تو امروز یاد ما کردی؟

4 از چه دستی سحر بلند شدی که تفقُد به بینوا کردی؟

1 زن گرفتم شدم ای دوست به دام زن اسیر من گرفتم تو نگیر

2 چه اسیری که ز دنیا شده ام یکسره سیر من گرفتم تو نگیر

3 بود یک وقت مرا با رفقا گردش و سیر یاد آن روز بخیر

4 زن مرا کرده میان قفس خانه اسیر من گرفتم تو نگیر

1 ندانم از چه به هرجا که لفظ کار آید ردیف آن رافی الفور لفظ باز کنند

2 برای آنکه چو کاری بدستشان افتاد بر آن سرند که تا با خویش بار کنند

3 پیاده های سپاهی به شهر ماهر یک به یک کر شمه همی کار صد سوار کنند

4 برای بردن اسب و درشکۀ مردم بیا ببین که چه جفت و کلک سوار کنند