شمارهٔ ۱۳ - انتقاد در مثنویها ایرج میرزا
1 باز بر تافت به عالَم خورشید بر رخِ خلقِ جهان تیغ کشید
2 شد بر افروخته کانون فساد آتشِ فتنه در آفاق افتاد
3 تافت بر خوابگهِ عالم ، نور باز جنبید و به جوش آمد نور
4 روی آفاق پر از ولوله شد راحت و اَمن ز گیتی یَله شد