شنیدم من که عارف جانم آمد از ایرج میرزا مثنوی 1
1. شنیدم من که عارف جانم آمد
رفیقِ سابقِ طهرانم آمد
نمی‌دانستم ای نامردِ کونی از ایرج میرزا مثنوی 2
1. نمی‌دانستم ای نامردِ کونی
که منزل می‌کنی در باغِ خونی
دلم زین عمرِ بی‌حاصل سرآمد از ایرج میرزا مثنوی 3
1. دلم زین عمرِ بی‌حاصل سرآمد
که ریشِ عمر هم کم‌کم در آمد
بدینجا چون رسید اشعارِ از ایرج میرزا مثنوی 4
1. بدینجا چون رسید اشعارِ خالص
پریشان شد همه افکارِ مخلص
بیا گویم برایت داستانی از ایرج میرزا مثنوی 5
1. بیا گویم برایت داستانی
که تا تأثیرِ چادر را بدانی
حجابِ زن که نادان شد چنینست از ایرج میرزا مثنوی 6
1. حجابِ زن که نادان شد چنینست
زنِ مستورۀ محجوبه اینست
خدایا تا به کی ساکت نشینم از ایرج میرزا مثنوی 7
1. خدایا تا به کی ساکت نشینم
من این‌ها جمله از چشم تو بینم
خدایا کی شود این خلق خسته از ایرج میرزا مثنوی 8
1. خدایا کی شود این خلق خسته
از این عقد و نکاحِ چشم بسته
بیا عارف که دنیا حرف مُفتست از ایرج میرزا مثنوی 9
1. بیا عارف که دنیا حرف مُفتست
گهی نازک گهی پَخ گه کُلفت است
تو عارف واقعا گوساله بودی از ایرج میرزا مثنوی 10
1. تو عارف واقعا گوساله بودی
که از من این سفر دوری نمودی
بگو عارف به من ز احبابِ از ایرج میرزا مثنوی 11
1. بگو عارف به من ز احبابِ طهران
که می بینم همه شب خوابِ طهران