اَمرَدی رفت تا نماز کند از ایرج میرزا ابیات پراکنده 1
1. اَمرَدی رفت تا نماز کند
کرد کون سفید خود بالا
1. اَمرَدی رفت تا نماز کند
کرد کون سفید خود بالا
1. روزگار آسوده دارد مردم آزاده را
زحمتِ سِندان نمی آید در بگشاده را
1. حَسَبِ مرد هنرمند به فضلست و ادب
شکر ایزد که مرا فضل و ادب گشته حَسَب
1. رفیق اهل و سرا امن و باده نوشین بود
اگر بهشت شنیدی بِساطِ دوشین بود
ایرج میرزا یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 14 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای ایرج میرزا معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: ایرج میرزا (زاده شده در پاییز سال ۱۲۵۲ یا ۱۲۵۳ شمسی در تبریز، درگذشته در ۲۲ اسفند ۱۳۰۴ شمسی در تهران) ملقب به «جلالالممالک» و «فخرالشعرا»، از جمله شاعران برجستهٔ ایرانی در عصر مشروطیت (اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی) و از پیشگامان تجدد در ادبیات فارسی بود.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار ایرج میرزا را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.