پیام مشرق اقبال لاهوری

نوجوان و مثل پیران پخته کار

دل میان سینه ات جام جم است

حزم تو آسان کند دشوار تو

ملت صد پاره را شیرازه بند

نیاز اندر نهاد هست و بود است

به سیمای سحر داغ سجود است

جهان بین چشم من از اشک خون است

کسی کو عشق را گوید جنون است

به راغان غنچه چون پروین دهد عشق

به ماهی دیدهٔ ره بین دهد عشق

تذروان را ببازان سر دهد عشق

ولیکن از کمینش بر جهد عشق

به جان ما بلا انگیزی عشق

درونش بنگری خونریزی عشق

نه با هر کس محبت سازگار است

دل لعل بدخشان بی شرار است

نمیدانم چه میخواهم چه جویم

شهید سوز و ساز آرزویم

همین یک قطرهٔ خون مشکل اوست

جهان هر کسی اندر دل اوست

درین گل جز نهال غم نگیرد

ولی گل چون جوان گردد بمیرد