به نام نگارنده هست و بود از حزین لاهیجی مثنوی 1
1. به نام نگارنده هست و بود
فرازندهٔ این رواق کبود
چرا نام مشتی گدایان بَرم؟ از حزین لاهیجی مثنوی 2
1. چرا نام مشتی گدایان بَرم؟
ستایش به درویش سلطان برم؟
سپهر آستانا، ملک چاکرا از حزین لاهیجی مثنوی 3
1. سپهر آستانا، ملک چاکرا
کرم گسترا، بندگان پرورا
سر شیرمردان عالم، علی از حزین لاهیجی مثنوی 4
1. سر شیرمردان عالم، علی
کزو سرفراز است نام یلی
سخن گوهر لجّهٔ سرمدی ست از حزین لاهیجی مثنوی 5
1. سخن گوهر لجّهٔ سرمدی ست
بهین حجّت معجز احمدی ست
شکست استخوان، طبع اندیشه از حزین لاهیجی مثنوی 6
1. شکست استخوان، طبع اندیشه زای
به دندانهٔ کلک پولاد خای
بر وبرز ، چون سرو آراسته از حزین لاهیجی مثنوی 7
1. بر وبرز ، چون سرو آراسته
نهالی ز گلزار جان خاسته
دل خاک شد از ستوران، ستوه از حزین لاهیجی مثنوی 8
1. دل خاک شد از ستوران، ستوه
غریو دلیران بدرّید کوه
تناور نهنگی ست شمشیر او از حزین لاهیجی مثنوی 9
1. تناور نهنگی ست شمشیر او
سر شرزه شیر است، نخجیر او
خرامنده کوهی، فلک پیکری از حزین لاهیجی مثنوی 10
1. خرامنده کوهی، فلک پیکری
شتابنده ابری، گران لنگری
بفرمود دانای روشن ضمیر از حزین لاهیجی مثنوی 11
1. بفرمود دانای روشن ضمیر
که فرهنگ را، نسخه بندد دبیر
ز افسون چرخِ دریده دهل از حزین لاهیجی مثنوی 12
1. ز افسون چرخِ دریده دهل
چرا ای تهی مغز، خندی چو گل؟