ماده تاریخ‌ها در دیوان اشعار هاتف اصفهانی

1 چون ز بیداد چرخ بدرنسا شد ز عالم به جنت الماوی

2 گفت هاتف برای تاریخش از جهان رفت حیف بدرنسا

1 بلبل گویای این باغ آذر از دور سپهر لب فروبست از نوای زندگی ناگاه آه

2 ناگهان دم درکشید از بذلهٔ دلکش دریغ عاقبت خاموش گشت از نغمهٔ دلخواه آه

3 دامن صحبت کشید از چنگ اهل دل فسوس ظل رحمت برگرفت از فرق اهل الله آه

4 صبح او گردید شام از گردش انجم فغان روز عالم شد سیاه از دور مهر و ماه آه

1 چون آقا صادق آن فروزان اختر تزویج نمود دختری مه‌پیکر

2 کلک هاتف برای تاریخ نوشت گردید مهی قرین مهر انور

1 صدهزار افسوس از فخر زمان زینت که بود زیور این بوستان و زینت این گلستان

2 صد هزاران حیف از آن سرو سهی قامت که بود قامتش سرو سهی بالای بستان جهان

3 دری برج خدارت در درج احتجاب شد دریغا در زمین پنهان ز جور آسمان

4 شمع خلوتخانهٔ آل پیمبر کز رخش داشت نور آن خاندان و روشنی آن دودمان

1 حیف از حاجی محمد صادق روش ضمیر شمع بزم افروز زیبای شبستان جهان

2 حیف از آن ماه جهان آرای بی‌نقصان که کرد جای در زیر زمین آخر ز دور آسمان

3 حیف از آن مهر جهانتاب بلند اختر که شد عالمی تاریک چون در زیر غبرا شد نهان

4 حیف از آن نخل برومند ثمرپرور که ریخت برگ و بارش ناگه از دمسردی باد خزان