ای که به روی چون سمن رشک بهار از مجد همگر غزل 84
1. ای که به روی چون سمن رشک بهار و سوسنی
زان قد همچو نارون سرو روان گلشنی
...
آن روی چون بهارت رشک نگار چینی از مجد همگر غزل 85
1. آن روی چون بهارت رشک نگار چینی
جانم ز مهر رویت شد لحظه درد چینی
...
گر با تو زبانی شودم هر سر موئی از مجد همگر غزل 86
1. گر با تو زبانی شودم هر سر موئی
وز جور تو نالم به تو بر هر سر کوئی
...
این چه ننگ است که بر روی چو ماه از مجد همگر غزل 87
1. این چه ننگ است که بر روی چو ماه آوردی
وین چه رنگ است که از خط سیاه آوردی
...
ای چون حیات شیرین وی چون روان از مجد همگر غزل 88
1. ای چون حیات شیرین وی چون روان گرامی
جانی و دیده یا دل زینها همه کدامی
...
بیابیا که شدم درغم تو سودائی از مجد همگر غزل 89
1. بیابیا که شدم درغم تو سودائی
درآ درآ که به جان آمدم ز تنهائی
...
باز این چه فتنه‌ای‌ست که در از مجد همگر غزل 90
1. باز این چه فتنه‌ای‌ست که در ما فکنده‌ای
بازم در آتش غم و سودا فکنده‌ای
...
دل ز من برده ای و می دانی از مجد همگر غزل 91
1. دل ز من برده ای و می دانی
آشکار است این نه پنهانی
...
پیداست خود که نیست ترا رای آشتی از مجد همگر غزل 92
1. پیداست خود که نیست ترا رای آشتی
زیرا که گم شده ست سروپای آشتی
...
ای ترک دلستان صنم چین من توئی از مجد همگر غزل 93
1. ای ترک دلستان صنم چین من توئی
آرام و راحت دل مسکین من توئی
...
دلکم برد به شیرین سخنک هندوکی از مجد همگر غزل 94
1. دلکم برد به شیرین سخنک هندوکی
کژ زبانک بتکی راست قدک مه روکی
...
ای به اصل پاک و گوهر بر شهانت از مجد همگر غزل 95
1. ای به اصل پاک و گوهر بر شهانت سروری
وی به رفعت آستانت آسمان مشتری
...