قصاید حافظ شیرازی

1 ز دلبری نتوان لاف زد به آسانی هزار نکته در این کار هست تا دانی

2 بجز شکردهنی مایه‌هاست خوبی را به خاتمی نتوان زد دم سلیمانی

3 هزار سلطنت دلبری بدان نرسد که در دلی به هنر خویش را بگنجانی

4 چه گردها که برانگیختی ز هستی من مباد خسته سمندت که تیز می‌رانی

1 شد عرصهٔ زمین چو بساط ارم جوان از پرتو سعادت شاه جهان ستان

2 خاقان شرق و غرب که در شرق و غرب، اوست صاحب‌قران خسرو و شاه خدایگان

3 خورشید ملک‌پرور و سلطان دادگر دارای دادگستر و کسرای کی‌نشان

4 سلطان‌نشان عرصهٔ اقلیم سلطنت بالانشین مسند ایوان لامکان

1 ز دلبری نتوان لاف زد به آسانی هزار نکته در این کار هست تا دانی

2 بجز شکردهنی مایه‌هاست خوبی را به خاتمی نتوان زد دم سلیمانی

3 هزار سلطنت دلبری بدان نرسد که در دلی به هنر خویش را بگنجانی

4 چه گردها که برانگیختی ز هستی من مباد خسته سمندت که تیز می‌رانی

1 سپیده‌دم که صبا بوی لطف جان گیرد چمن ز لطف هوا نکته برجنان گیرد

2 هوا ز نکهت گل در چمن تتق بندد افق ز عکس شفق رنگ گلستان گیرد

3 نوای چنگ بدانسان زند صلای صبوح که پیر صومعه راه در مغان گیرد

4 نکال شب که کند در قدح سیاهی مشک در او شرار چراغ سحرگهان گیرد