قصاید در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 ز بوی باد آزاری ز نقش ابر نیسانی نه پندارم که با بستان بهشت عدن یاد آری

2 شده کافور مینائی براغ از صنع یزدانی شده دینار مرجانی بباغ از فعل داداری

3 گل و شمشاد دیداری ترنج و نار پنهانی به و آبی شده پنهان شقایق گشته دیداری

4 خوش آمد خواب مردم را ز نوشین باد نیسانی بر آذر باد آزاری بنفشه یافت آزاری

1 دهد روی آن سرو سیمین نشانی ز ماهی که بر سرو سیمین نشانی

2 دخانی پدید آید اندر دو چشمم از آن روی ناری و زلف دخانی

3 چو بر سحر آن ترک خانی بگویم شود چشم من خانه و خانه خانی

4 دل رایگانی که بد مهر پرور بدادم بدست کسان رایگانی

1 غزالی شدم من ز عشق غزالی ز بس ناله گشتم بکردار نالی

2 هوائی کشیدم بطمع هوائی فراقی کشیدم بطمع وصالی

3 مرا هست زین درد روزی چو ماهی مرا هست زین رنج ماهی چو سالی

4 نه دل را بعشق اندرون هست صبری نه تن را برنج اندرون هست حالی

1 نیازم ز گیتی به تست ای نیازی که دل را امیدی و جان را نیازی

2 ازیرا بشادی بنازم که دانم دلم را ینازی و زو بی نیازی

3 مرا عشق بهتر ترا حسن خوشتر من از عشق نازم تو از حسن نازی

4 بد آن بردبارم که دانم که دائم نه آن را نه این را نه ماند درازی

1 هنری مرد نباشد بر هر کس خطری چون چنین است ترا چیست کنون زین هنری

2 ز محل کرد بدین شهر مرا دهر جدا ز خطر کرد بدینجای مرا چرخ بری

3 بی محل باشم لیکن نه بدین بی محلی بی خطر باشم لیکن نه بدین بی خطری

4 همه اندوه من از کرده من خواست بدانک همه جائی سفری باشم و آنجا حضری

1 کمر بستند بهر کین شه ترکان پیکاری همه یک رو بخونخواری همه یکدل بجراری

2 یکی ترکان مسعودی بقصد خیل مسعودان نهاده تن بکین کاری ودل داده بخونخواهی

3 بسان کوه از انبوهی و چون ریک از فراوانی چو شیران از گران زخمی چو دیوان از سبکباری

4 چه محمودی چه مسعودی چه مودودی چه داودی چه خاقانی چه سلطانی چه دیوانی چه پیکاری

1 بخد و قد تو ای شهره ترک کاشغری خجل شدند گل سرخ سرو غاتفری

2 ستاره بارم هر شب ز دیده تا بسحر چو یادم آید از آن سی ستاره سحری

3 بدخل شوشتر ارزد سه بوسه از لب تو چو مست بگذری اندر قبای شوشتری

4 ز شرم لفظ تو خامش بود همیشه نگار؟ زرشک روی تو پنهان رود همیشه پری

1 دماری تو ای چشم و دل را دماری دم آری بچشم اندر ای دل دم آری

2 ایا سنگ دل دلبر سیم سیما بت قند لب لعبت قندهاری

3 چه بندی بزلفین که جز دل نه بندی چه خاری بمژگان که جز دل نخاری

4 چه ناری ندانم که از دور سوزی ندانم ببالا که سیمین چناری

1 که را مهربانی نماید نگاری بخوشی گذارد همی روزگاری

2 که را یار بد مهر و ناساز باشد نباشد بکام دلش هیچ کاری

3 من از مهربانان دل خویش دادم بنامهربانی و ناسازگاری

4 تنم هر زمان بسته دارد ببندی دلم هر زمان خسته دارد بخاری

1 دلا تا تو اندر هوان و هوائی نه جفت زمینی نه جفت هوائی

2 بلا از تو بیند همیشه تن من بلائی تو یا بر بلا مبتلائی

3 چرا مهر دستان زنی برگزیدی که با دست و دستان او بر نیائی

4 نگاری نو آئین و یاری نوا زن که دارد ترا خیره در بینوائی