انیس العارفین قاسم انوار

1 گفت با شمع آتش سوزان براز کای به طول و عرض خود وامانده باز

2 توی بر تو جرم داری،سرخ و زرد مانده ای از جرم رعنایی بدرد

3 خود نمایی میکنی در انجمن زان سبب بیگانه ای از خویشتن

4 خود کمال عاشقی پروانه داشت از وجود خویشتن پروا نداشت

1 ابلهی را علت درد شکم کرد عاجز هفته ای، یا بیش و کم

2 رفت نزدیک طبیب خرده دان علت خود عرضه کرد اندر زمان

3 چون سؤالش از غذا کرد آن عزیز گفت: جغرات و چغندر با مویز

4 این سخن بشنید ازو داننده مرد بر سر و ریشش زمانی خنده کرد

1 بود استادی به غایت پرهنر داشت شاگردی چو شیطان حیله گر

2 خیره و بی شرم و دزد و بوالفضول اوستاد از فعل او دایم ملول

3 از قضا آن مرد مسکین را هوس شد که شیرینی خورد بی خرمگس

4 در دکانش کاسه ای پر شهد بود خاطرش هر لحظه رغبت می نمود

1 بعد ازین از معدن «هل من مزید» نکته ای دیگر بگوش جان رسید

2 کای گرامی تر ز عالی منزلت چند باشد شهر هستی منزلت؟

3 نیست بیرون کار مردم از سه حال زان یکی حالست و دو دیگر محال

4 گر تو خود را دوستر داری ز یار کافری را کرده باشی اختیار