رباعیات قاآنی

1 بر روز ستاره تا کی افشانی بس در روز ستاره بالله ار بیند کس

2 دهرت ز مراد خویش دارد محروم یا دست جهان ببند یا پای هوس

1 یک عمر شهان تربیت جیش کنند تا نیم نفس عیش به صد طیش کنند

2 نازم به جهان همت درویشان را کایشان به یکی لقمه دوصد عیش کنند

1 شوخی که بیاض گردن روشن او آغشته به صندل شده پیرامن او

2 صبحست و به سرخی شفق آلوده یا خون خلایقست در گردن او

1 این دل که به شهر عشق سرگشتهٔ تست بیمار و غریب و دربدر گشتهٔ تست

2 برگشتگی بخت و سیه‌روزی او از مژگان سیاه برگشتهٔ تست

1 گاهی هوس‌ بادهٔ رنگین دارم گاه آرزوی وصل نگارین دارم

2 گه سبحه به دست و گاه زنار به دوش یارب چه کسم کیم چه آیین دارم

1 نه باده نه جام باده ماند باقی نه ساده نه نام ساده ماند باقی

2 ما زادهٔ مام روزگاریم ولی نه زاده نه مام‌زاده ماند باقی

1 بگذارکه تا می خورم و مست شوم چون مست شوم به عشق پابست شوم

2 پابست شوم به کلی از دست شوم از دست شوم نیست شوم هست شوم

1 آن نرگس مست فتنه‌انگیز نگر آن خنجر مژگان بلاخیز نگر

2 در عهد ملک که باده مستی ندهد اندر کف مست خنجر تیز نگر

1 تا دست ارادت به تو دادست دلم دامان طرب زکف نهادست دلم

2 ره یافته در زلف دلاویز کجت القصه به راه کج فتادست دلم

1 تو مردمک چشم من مهجوری زان با همه نزدیکیت از من دوری

2 نی نی غلطم تو جان شیرین منی زان با منی و ز چشم من مستوری