آشفته سخن چو زلف جانان خوشتر از قاآنی رباعی 13
1. آشفته سخن چو زلف جانان خوشتر
چون کار جهان بی سر و سامان خوش تر
آن نرگس مست فتنه‌انگیز نگر از قاآنی رباعی 14
1. آن نرگس مست فتنه‌انگیز نگر
آن خنجر مژگان بلاخیز نگر
بر روز ستاره تا کی افشانی بس از قاآنی رباعی 15
1. بر روز ستاره تا کی افشانی بس
در روز ستاره بالله ار بیند کس
تا یار مرا ربوده از هستی خویش از قاآنی رباعی 16
1. تا یار مرا ربوده از هستی خویش
واقف نیم از بلندی و پستی خویش
گفتم به زن نظام کای لولی شنگ از قاآنی رباعی 17
1. گفتم به زن نظام کای لولی شنگ
خواهم که به چاله‌ات فروکوبم دنگ
با آنکه هنوز از می دوشین مستم از قاآنی رباعی 18
1. با آنکه هنوز از می دوشین مستم
در مهد طرب به خواب نوشین هستم
تا دل به هوای وصل جانان دادم از قاآنی رباعی 19
1. تا دل به هوای وصل جانان دادم
لب بر لب او نهادم و جان دادم
صدرا دیشب به باغ نواب شدم از قاآنی رباعی 20
1. صدرا دیشب به باغ نواب شدم
امروز به حضرتت شرفیاب شدم
گاهی هوس بادهٔ رنگین دارم از قاآنی رباعی 21
1. گاهی هوس بادهٔ رنگین دارم
گاه آرزوی وصل نگارین دارم
بگذار که خویش را به خواری بکشم از قاآنی رباعی 22
1. بگذار که خویش را به خواری بکشم
مپسند که بار شرمساری بکشم
تا دست ارادت به تو دادست دلم از قاآنی رباعی 23
1. تا دست ارادت به تو دادست دلم
دامان طرب زکف نهادست دلم
بگذارکه تا می خورم و مست شوم از قاآنی رباعی 24
1. بگذارکه تا می خورم و مست شوم
چون مست شوم به عشق پابست شوم