پادشاهی خسرو پرویز در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 چو آمد ز درگاه مهراب شاد همی کرد از زال بسیار یاد

2 گرانمایه سیندخت را خفته دید رخش پژمریده دل آشفته دید

3 بپرسید و گفتا چه بودت بگوی چرا پژمرید آن چو گلبرگ روی

4 چنین داد پاسخ به مهراب باز که اندیشه اندر دلم شد دراز

1 پس آگاهی آمد به شاه بزرگ ز مهراب و دستان سام سترگ

2 ز پیوند مهراب وز مهر زال وزان ناهمالان گشته همال

3 سخن رفت هر گونه با موبدان به پیش سرافراز شاه ردان

4 چنین گفت با بخردان شهریار که بر ما شود زین دژم روزگار

1 به مهراب و دستان رسید این سخن که شاه و سپهبد فگندند بن

2 خروشان ز کابل همی رفت زال فروهشته لفج و برآورده یال

3 همی گفت اگر اژدهای دژم بیاید که گیتی بسوزد به دم

4 چو کابلستان را بخواهد بسود نخستین سر من بباید درود

1 چو در کابل این داستان فاش گشت سر مرزبان پر ز پرخاش گشت

2 برآشفت و سیندخت را پیش خواند همه خشم رودابه بر وی براند

3 بدو گفت کاکنون جزین رای نیست که با شاه گیتی مرا پای نیست

4 که آرمت با دخت ناپاک تن کشم زارتان بر سر انجمن

1 چو شد ساخته کار خود بر نشست چو گردی به مردی میان را ببست

2 یکی ترگ رومی به سر بر نهاد یکی باره زیراندرش همچو باد

3 بیامد گرازان به درگاه سام نه آواز داد و نه برگفت نام

4 به کار آگهان گفت تا ناگهان بگویند با سرفراز جهان

1 پس آگاهی آمد سوی شهریار که آمد ز ره زال سام سوار

2 پذیره شدندش همه سرکشان که بودند در پادشاهی نشان

3 چو آمد به نزدیکی بارگاه سبک نزد شاهش گشادند راه

4 چو نزدیک شاه اندر آمد زمین ببوسید و بر شاه کرد آفرین

1 بفرمود تا موبدان و ردان ستاره‌شناسان و هم بخردان

2 کنند انجمن پیش تخت بلند به کار سپهری پژوهش کنند

3 برفتند و بردند رنج دراز که تا با ستاره چه دارند راز

4 سه روز اندران کارشان شد درنگ برفتند با زیج رومی به چنگ

1 چنین گفت پس شاه گردن فراز کزین هر چه گفتید دارید راز

2 بخواند آن زمان زال را شهریار کزو خواست کردن سخن خواستار

3 بدان تا بپرسند ازو چند چیز نهفته سخنهای دیرینه نیز

4 نشستند بیدار دل بخردان همان زال با نامور موبدان