چو شد پادشا بر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 1
1. چو شد پادشا بر جهان یزدگرد
سپه را ز دشت اندرآورد گرد
ز شاهیش بگذشت از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 2
1. ز شاهیش بگذشت چون هفت سال
همه موبدان زو به رنج و وبال
چو بشنید زو این از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 3
1. چو بشنید زو این سخن یزدگرد
روان و خرد را برآورد گرد
جز از گوی و میدان از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 4
1. جز از گوی و میدان نبودیش کار
گهی زخم چوگان و گاهی شکار
دگر هفته با لشکری از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 5
1. دگر هفته با لشکری سرفراز
به نخچیرگه رفت با یوز و باز
پدر آرزو کرد بهرام از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 6
1. پدر آرزو کرد بهرام را
چه بهرام خورشید خودکام را
چنان بد که یک روز از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 7
1. چنان بد که یک روز در بزمگاه
همی بود بر پای در پیش شاه
وزان پس غم و شادی از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 8
1. وزان پس غم و شادی یزدگرد
چنان گشت بر پور چون باد ارد
بدو گفت موبد که از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 9
1. بدو گفت موبد که ای شهریار
بگشتی تو از راه پروردگار
چو در دخمه شد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 10
1. چو در دخمه شد شهریار جهان
ز ایران برفتند گریان مهان
پس آگاهی آمد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 11
1. پس آگاهی آمد به بهرام گور
که از چرخ شد تخت را آب شور
چو ایرانیان از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 12
1. چو ایرانیان آگهی یافتند
یکایک سوی چاره بشتافتند