چو شد پادشا بر جهان یزدگرد از فردوسی شاهنامه 1
1. چو شد پادشا بر جهان یزدگرد
سپه را ز دشت اندرآورد گرد
ز شاهیش بگذشت چون هفت سال از فردوسی شاهنامه 2
1. ز شاهیش بگذشت چون هفت سال
همه موبدان زو به رنج و وبال
چو بشنید زو این سخن یزدگرد از فردوسی شاهنامه 3
1. چو بشنید زو این سخن یزدگرد
روان و خرد را برآورد گرد
جز از گوی و میدان نبودیش کار از فردوسی شاهنامه 4
1. جز از گوی و میدان نبودیش کار
گهی زخم چوگان و گاهی شکار
دگر هفته با لشکری سرفراز از فردوسی شاهنامه 5
1. دگر هفته با لشکری سرفراز
به نخچیرگه رفت با یوز و باز
پدر آرزو کرد بهرام را از فردوسی شاهنامه 6
1. پدر آرزو کرد بهرام را
چه بهرام خورشید خودکام را
چنان بد که یک روز در بزمگاه از فردوسی شاهنامه 7
1. چنان بد که یک روز در بزمگاه
همی بود بر پای در پیش شاه
وزان پس غم و شادی یزدگرد از فردوسی شاهنامه 8
1. وزان پس غم و شادی یزدگرد
چنان گشت بر پور چون باد ارد
بدو گفت موبد که ای شهریار از فردوسی شاهنامه 9
1. بدو گفت موبد که ای شهریار
بگشتی تو از راه پروردگار
چو در دخمه شد شهریار جهان از فردوسی شاهنامه 10
1. چو در دخمه شد شهریار جهان
ز ایران برفتند گریان مهان
پس آگاهی آمد به بهرام گور از فردوسی شاهنامه 11
1. پس آگاهی آمد به بهرام گور
که از چرخ شد تخت را آب شور
چو ایرانیان آگهی یافتند از فردوسی شاهنامه 12
1. چو ایرانیان آگهی یافتند
یکایک سوی چاره بشتافتند