به شاهی برو آفرین از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 1
1. به شاهی برو آفرین خواندند
همه مهتران گوهر افشاندند
...
چو یک چند بگذشت از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 2
1. چو یک چند بگذشت بر شاه روز
فروزنده شد تاج گیتی فروز
...
به شبگیر شاپور از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 3
1. به شبگیر شاپور یل برنشست
همی رفت جوشان کمانی به دست
...
ز خاور چو خورشید از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 4
1. ز خاور چو خورشید بنمود تاج
گل زرد شد بر زمین رنگ ساج
...
چنان بد که یک روز از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 5
1. چنان بد که یک روز با تاج و گنج
همی داشت از بودنی دل به رنج
...
چنین تا برآمد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 6
1. چنین تا برآمد برین چندگاه
به ایران پراگنده گشته سپاه
...
چو بر زد سر از برج از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 7
1. چو بر زد سر از برج شیر آفتاب
ببالید روز و بپالود خواب
...
ببود آن شب و خورد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 8
1. ببود آن شب و خورد و گفت و شنید
سپیده چو از کوه سر بر کشید
...
چو پالیزبان گفت از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 9
1. چو پالیزبان گفت و موبد شنید
به روشن روان مرد دانا بدید
...
بسی برنیامد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 10
1. بسی برنیامد برین روزگار
که شد مردم لشکری شش هزار
...
چو شب دامن روز از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 11
1. چو شب دامن روز اندر کشید
درفش خور آمد ز بالا پدید
...
عرض‌گاه و دیوان از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 12
1. عرض‌گاه و دیوان بیاراستند
کلید در گنجها خواستند
...