به شاهی برو آفرین خواندند از فردوسی شاهنامه 1
1. به شاهی برو آفرین خواندند
همه مهتران گوهر افشاندند
چو یک چند بگذشت بر شاه روز از فردوسی شاهنامه 2
1. چو یک چند بگذشت بر شاه روز
فروزنده شد تاج گیتی فروز
به شبگیر شاپور یل برنشست از فردوسی شاهنامه 3
1. به شبگیر شاپور یل برنشست
همی رفت جوشان کمانی به دست
ز خاور چو خورشید بنمود تاج از فردوسی شاهنامه 4
1. ز خاور چو خورشید بنمود تاج
گل زرد شد بر زمین رنگ ساج
چنان بد که یک روز با تاج و گنج از فردوسی شاهنامه 5
1. چنان بد که یک روز با تاج و گنج
همی داشت از بودنی دل به رنج
چنین تا برآمد برین چندگاه از فردوسی شاهنامه 6
1. چنین تا برآمد برین چندگاه
به ایران پراگنده گشته سپاه
چو بر زد سر از برج شیر آفتاب از فردوسی شاهنامه 7
1. چو بر زد سر از برج شیر آفتاب
ببالید روز و بپالود خواب
ببود آن شب و خورد و گفت و شنید از فردوسی شاهنامه 8
1. ببود آن شب و خورد و گفت و شنید
سپیده چو از کوه سر بر کشید
چو پالیزبان گفت و موبد شنید از فردوسی شاهنامه 9
1. چو پالیزبان گفت و موبد شنید
به روشن روان مرد دانا بدید
بسی برنیامد برین روزگار از فردوسی شاهنامه 10
1. بسی برنیامد برین روزگار
که شد مردم لشکری شش هزار
چو شب دامن روز اندر کشید از فردوسی شاهنامه 11
1. چو شب دامن روز اندر کشید
درفش خور آمد ز بالا پدید
عرض‌گاه و دیوان بیاراستند از فردوسی شاهنامه 12
1. عرض‌گاه و دیوان بیاراستند
کلید در گنجها خواستند