به بغداد بنشست از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 1
1. به بغداد بنشست بر تخت عاج
به سر برنهاد آن دلفروز تاج
...
بدانگه که شاه از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 2
1. بدانگه که شاه اردوان را بکشت
ز خون وی آورد گیتی به مشت
...
به دل گفت موبد از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 3
1. به دل گفت موبد که بد روزگار
که فرمان چنین آمد از شهریار
...
چو هنگامه زادن از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 4
1. چو هنگامه زادن آمد فراز
ازان کار بر باد نگشاد راز
...
بیامد به شبگیر از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 5
1. بیامد به شبگیر دستور شاه
همی کرد کودک به میدان سپاه
...
چو شاپور شد همچو از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 6
1. چو شاپور شد همچو سرو بلند
ز چشم بدش بود بیم گزند
...
کنون بشنو از دخت از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 7
1. کنون بشنو از دخت مهرک سخن
ابا گرد شاپور شمشیرزن
...
بسی برنیامد برین از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 8
1. بسی برنیامد برین روزگار
که سرو سهی چون گل آمد به بار
...
کنون از خردمندی از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 9
1. کنون از خردمندی اردشیر
سخن بشنو و یک به یک یادگیر
...
چو از روم وز چین از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 10
1. چو از روم وز چین وز ترک و هند
جهان شد مر او را چو رومی پرند
...
به گفتار این از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 11
1. به گفتار این نامدار اردشیر
همه گوش دارید برنا و پیر
...
چو بر تخت بنشست از ابوالقاسم فردوسی شاهنامه 12
1. چو بر تخت بنشست شاه اردشیر
بشد پیش گاهش یکی مرد پیر
...