پادشاهی اردشیر در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 به گفتار این نامدار اردشیر همه گوش دارید برنا و پیر

2 هرانکس که داند که دادار هست نباشد مگر پاک و یزدان پرست

3 دگر آنک دانش مگیرید خوار اگر زیردستست و گر شهریار

4 سه دیگر بدانی که هرگز سخن نگردد بر مرد دانا کهن

1 چو بر تخت بنشست شاه اردشیر بشد پیش گاهش یکی مرد پیر

2 کجا نام آن پیر خراد بود زبان و روانش پر از داد بود

3 چنین داد پاسخ که ای شهریار انوشه بدی تا بود روزگار

4 همیشه بوی شاد و پیروزبخت به تو شادمان کشور و تاج و تخت

1 الا ای خریدار مغز سخن دلت برگسل زین سرای کهن

2 کجا چون من و چون تو بسیار دید نخواهد همی با کسی آرمید

3 اگر شهریاری و گر پیشکار تو ناپایداری و او پایدار

4 چه با رنج باشی چه با تاج و تخت ببایدت بستن به فرجام رخت

1 چو سال اندر آمد به هفتاد و هشت جهاندار بیدار بیمار گشت

2 بفرمود تا رفت شاپور پیش ورا پندها داد ز اندازه بیش

3 بدانست کامد به نزدیک مرگ همی زرد خواهد شدن سبز برگ

4 بدو گفت کاین عهد من یاددار همه گفت بدگوی را باددار