داستان خاقان چین در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 چو بنمود خورشید تابان درفش معصفر شد آن پرنیان بنفش

2 تبیره برآمد ز درگاه شاه بابر اندر آمد خروش سپاه

3 بپیش سپه بود پولادوند بتن زورمند و ببازو کمند

4 چو صف برکشیدند هر دو سپاه هوا شد بنفش و زمین شد سیاه

1 سپهبد چنان کرد کو راه دید همی دست ازان رزم کوتاه دید

2 چو رستم بیامد مرا پای نیست جز از رفتن از پیش او رای نیست

3 بباید شدن تا بدان روی چین گر ایدونک گنجد کسی در زمین

4 درفشش بماندند و او خود برفت سوی چین و ماچین خرامید تفت

1 شتر یافت چندان و چندان گله که از بارگی شد سپه بی‌گله

2 ز توران سپه برنهادند رخت سلیح گرانمایه و تاج و تخت

3 خروش آمد و نالهٔ گاودم جرس برکشیدند و رویینه خم

4 سوی شهر ایران نهادند روی سپاهی بران گونه با رنگ و بوی

1 چو بنمود خورشید تابان درفش معصفر شد آن پرنیان بنفش

2 تبیره برآمد ز درگاه شاه بابر اندر آمد خروش سپاه

3 بپیش سپه بود پولادوند بتن زورمند و ببازو کمند

4 چو صف برکشیدند هر دو سپاه هوا شد بنفش و زمین شد سیاه