رزم کاووس با شاه هاماوران در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 یکی مرد بیدار جوینده راه فرستاد نزدیک کاووس شاه

2 به نزدیک سالار هاماوران بشد نامداری ز کندآوران

3 یکی نامه بنوشت با گیر و دار پر از گرز و شمشیر و پرکارزار

4 که بر شاه ایران کمین ساختی بپیوستن اندر بد انداختی

1 چه گفت آن سراینده مرد دلیر که ناگه برآویخت با نره شیر

2 که گر نام مردی بجویی همی رخ تیغ هندی بشویی همی

3 ز بدها نبایدت پرهیز کرد که پیش آیدت روز ننگ و نبرد

4 زمانه چو آمد بتنگی فراز هم از تو نگردد به پرهیز باز

1 همی کرد پوزش ز بهر گناه مر او را همی جست هر سو سپاه

2 خبر یافت زو رستم و گیو و طوس برفتند با لشکری گشن و کوس

3 به رستم چنین گفت گودرز پیر که تا کرد مادر مرا سیر شیر

4 همی بینم اندر جهان تاج و تخت کیان و بزرگان بیدار بخت

1 تهمتن برانگیخت رخش از شتاب پس پشت جنگ آور افراسیاب

2 چنین گفت با رخش کای نیک یار مکن سستی اندر گه کارزار

3 که من شاه را بر تو بی‌جان کنم به خون سنگ را رنگ مرجان کنم

4 چنان گرم شد رخش آتش گهر که گفتی برآمد ز پهلوش پر

1 چنین گفت پس گیو با پهلوان که ای نازش شهریار و گوان

2 شوم ره بگیرم به افراسیاب نمانم که آید بدین روی آب

3 سر پل بگیرم بدان بدگمان بدارمش ازان سوی پل یک زمان

4 بدان تا بپوشند گردان سلیح که بر ما سرآمد نشاط و مزیح