فریدون در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 چو از روز رخشنده نیمی برفت دل هر دو جنگی ز کینه بتفت

2 به تدبیر یک با دگر ساختند همه رای بیهوده انداختند

3 که چون شب شود ما شبیخون کنیم همه دشت و هامون پر از خون کنیم

4 چو کارآگهان آگهی یافتند دوان زی منوچهر بشتافتند

1 به شاه آفریدون یکی نامه کرد ز مشک و ز عنبر سر خامه کرد

2 نخست از جهان آفرین کرد یاد خداوند خوبی و پاکی و داد

3 سپاس از جهاندار فریادرس نگیرد به سختی جز او دست کس

4 دگر آفرین بر فریدون برز خداوند تاج و خداوند گرز

1 به سلم آگهی رفت ازین رزمگاه وزان تیرگی کاندر آمد به ماه

2 پس پشتش اندر یکی حصن بود برآورده سر تا به چرخ کبود

3 چنان ساخت کاید بدان حصن باز که دارد زمانه نشیب و فراز

4 هم این یک سخن قارن اندیشه کرد که برگاشتش سلم روی از نبرد

1 تهی شد ز کینه سر کینه دار گریزان همی رفت سوی حصار

2 پس اندر سپاه منوچهر شاه دمان و دنان برگرفتند راه

3 چو شد سلم تا پیش دریا کنار ندید آنچه کشتی برآن رهگذار

4 چنان شد ز بس کشته و خسته دشت که پوینده را راه دشوار گشت