دوبیتی‌ها فایز

1 اگر هنگام مردن دلبر من نهد از مهر بر زانو سر من

2 بگیرد یار فایز را در آغوش بسا آسان رود جان از تن من

1 دلم از فرقت روی تو خون شد سرشکم چون رخ تو لاله‌گون شد

2 به عمری آرزو کردم که گویی که ای فایز! سرانجام تو چون شد

1 صنم تا کی دل ما را کنی آب دل نازک ندارد اینقدر تاب

2 اگر تو راست می‌گویی به فایز به بیداری بیا پیشم نه در خواب

1 به هرجا بگذرد آن ماه رخسار گریزد دین ز در، ایمان ز دیوار

2 دخیل ای یار فایز، رخ بپوشان ز مردم روی خود پوشیده می‌دار

1 گذشت ایام گل ای بلبل زار بکن چون من ز هجران ناله بسیار

2 گل تو سر زند هر ساله از نو گل فایز نمی‌روید دگر بار

1 سهی سرو، این قد و بالا ندارد گل احمر چنین سیما ندارد

2 نه در جنت، نه باغ خلد، فایز خدا حوری چنین زیبا ندارد

1 رخت تا در نظر می‌آرم ای دوست خودم را زنده می‌پندارم ای دوست

2 ولی چون تو برفتی یار فایز بگو این دل به کی بسپارم ای دوست

1 نه هر آهوی دشت آهوی چین است نه هر گاوی که بینی عنبرین است

2 نه هر یاری وفادار است، فایز وفا در خطه ارمن زمین است

1 فراق لاله‌رویان ساخت کارم ربود از کف عنان اختیارم

2 پس از صد سال بعد از مرگ فایز گل حسرت بروید بر مزارم

1 به دوشش گیسوان خوش دلپسند است که این مخصوص آن قد بلند است

2 حمایل‌های گیسو، یار فایز تو گویی جنگجویی با کمند است