صبا دوشم ز جانان این خبر داد از فایز بیتی 151
1. صبا دوشم ز جانان این خبر داد
که هی هی نخل امیدت ثمر داد
1. صبا دوشم ز جانان این خبر داد
که هی هی نخل امیدت ثمر داد
1. به دل گفتم مرو در کوی دلبر
ره خود گیر از این سودا تو بگذر
1. ز هم بگسسته ای بند نقابت
که بنمایی به مردم آفتابت
1. کنم مدح خم ابروت یا روت
نهم نام لب یاقوت یا قوت
فایز یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 13 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای فایز معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: زایر محمدعلی دشتی متخلص به فایز و مشهور به فایز دشتی یا فایز دشتستانی (۱۲۱۳-۱۲۸۹ ه ش) دوبیتیسرای اهل شهرستان دشتی استان بوشهر است که دوبیتیهایش او را از نمایندگان شاخص شعر عامه و ادبیات فولکلوریک نموده است. شماره دوبیتیهای فایز به درستی معلوم نیست، در برخی جزوهها تعداد دوبیتیهای این شاعر را به تفاوت بین ۱۳۴ ـ ۲۷۹ ـ ۲۸۲ ـ ۳۳۲ ذکر کردهاند. او تقریباً در همه دوبیتیهایش از تخلص بهره میگیرد و بیشتر از هر چیز عشق به «پری» و بیان سوز هجرانش را به نمایش میگذارد.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار فایز را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.