بد دوش چه راز، با که، با از فلکی شروانی رباعی 1
1. بد دوش چه راز، با که، با یار مرا
پنهان ز که، از خصم، چه انکار مرا
با من چو بخندید خوش آن در از فلکی شروانی رباعی 2
1. با من چو بخندید خوش آن در خوشاب
بر خنده ز شرم دست را کرد نقاب
در ظلمت هجرت ای بت آب صفات از فلکی شروانی رباعی 3
1. در ظلمت هجرت ای بت آب صفات
گم کرده راه و نیست امید نجات
تا خاطر من دست چپ از راست از فلکی شروانی رباعی 4
1. تا خاطر من دست چپ از راست شناخت
یکدم به مراد مرکب عمر نتاخت
دیدار تو اصل نیک پیوندیهاست از فلکی شروانی رباعی 5
1. دیدار تو اصل نیک پیوندیهاست
طبع تو سرشته از خردمندیهاست
گر خصم تو را فلک غروری بدهد از فلکی شروانی رباعی 6
1. گر خصم تو را فلک غروری بدهد
زآن پس که تو را ملک سروری بدهد
چون دست نمی رسد به سودای از فلکی شروانی رباعی 7
1. چون دست نمی رسد به سودای امید
در دامن غم کشیده به پای امید
تا گشت رخت روشنی انداز از فلکی شروانی رباعی 8
1. تا گشت رخت روشنی انداز از روز
شب شد روزم، شبم بیفروز از روز
کوشیدم و درد درد تو نوشیدم از فلکی شروانی رباعی 9
1. کوشیدم و درد درد تو نوشیدم
کردی تو جفا و من فرو پوشیدم
در آرزوی یافتن کام از از فلکی شروانی رباعی 10
1. در آرزوی یافتن کام از تو
عمری بشد و ندیدم آرام از تو