چون نقطه نور سپهر آید ز حوت اندر حمل از فلکی شروانی قصیده 13
1. چون نقطه نور سپهر آید ز حوت اندر حمل
پوشد چو جنت باغ را حالی و حلی و حلل
سپهر مجد و معالی محیط نقطه عالم از فلکی شروانی قصیده 14
1. سپهر مجد و معالی محیط نقطه عالم
جهان جود و عوالی چراغ دوده آدم
کجا شد آنکه مرا خان بدو بدی خوش و خرم از فلکی شروانی قصیده 15
1. کجا شد آنکه مرا خان بدو بدی خوش و خرم
که تا شد او دل و چشمم تباه شد ز تف و نم
دادگرا ملک را هم فلک و هم قوام از فلکی شروانی قصیده 16
1. دادگرا ملک را هم فلک و هم قوام
تاجورا بخت را هم شرف و هم نظام
ای رخ و قد تو را دل رهی و جان غلام از فلکی شروانی قصیده 17
1. ای رخ و قد تو را دل رهی و جان غلام
قد تو سرو سهی روی تو ماه تمام
کی کشم در چشم و کی بوسم به کام از فلکی شروانی قصیده 18
1. کی کشم در چشم و کی بوسم به کام
خاک درگاه شهنشاه انام
سودا زده فراق یارم از فلکی شروانی قصیده 19
1. سودا زده فراق یارم
بازیچه دست روزگارم
ای لطف تو یار با برحم از فلکی شروانی قصیده 20
1. ای لطف تو یار با برحم
در وصف تو هر گروه پی گم
صورت گردون صفت جسم زمین را جان از او از فلکی شروانی قصیده 21
1. صورت گردون صفت جسم زمین را جان از او
ماده جان لطف او لیکن خرد حیران از او
ز بهر تهنیت عید بامداد پگاه از فلکی شروانی قصیده 22
1. ز بهر تهنیت عید بامداد پگاه
بر من آمد خورشید نیکوان سپاه
دوش چو کرد آسمان افسر زر ز سر یله از فلکی شروانی قصیده 23
1. دوش چو کرد آسمان افسر زر ز سر یله
ساخت ز ماه و اختران یاره و عقد و مرسله
سرو قدی شکر لبی گلرخ غالیه کله از فلکی شروانی قصیده 24
1. سرو قدی شکر لبی گلرخ غالیه کله
جان مرا به صد زبان زآن رخ و غالیه گله