رباعیات مستزاد در دیوان اشعار بابافغانی شیرازی

1 پیوسته مرا فلک جگر خون دارد در سیر و سفر

2 گفتن نتوان که طالعم چون دارد در خون جگر

3 دانی که چه حاصلم شود آخر کار زینسان که مرا

4 چون دانه در آسیای گردون دارد قسام قدر

1 از باد خزان درخت عریان گردید چون قامت نی

2 وان گل که چو لاله بود ریحان گردید کو ساغر می

3 از شعلهٔ شمع بود دل گرمی جمع شبهای سیاه

4 دل نیز چو برگ بید لرزان گردید از سردی دی