دولت به ریش زرد از میرزاده عشقی دیوان اشعار 1
1. دولت به ریش زرد «ظهیر» آبرو گرفت
کناس را بیار، که کابینه بو گرفت
هر آن که بی خبر از میرزاده عشقی دیوان اشعار 2
1. هر آن که بی خبر از فن خایه مالی شد
دچار زندگی پست و نان خالی شد!
بعد ازین بر وطن از میرزاده عشقی دیوان اشعار 3
1. بعد ازین بر وطن و بوم و برش باید رید!
به چنین مجلس و بر کر و فرش باید رید!
این چه بساطی است، از میرزاده عشقی دیوان اشعار 4
1. این چه بساطی است، چه گشته مگر؟
مملکت از چیست؟ شده محتضر:
دردا و حسرتا که از میرزاده عشقی دیوان اشعار 5
1. دردا و حسرتا که جهان شد به کام خر!
زد چرخ سفله، سکه دولت به نام خر!
دوش شنیدم که گفت از میرزاده عشقی دیوان اشعار 6
1. دوش شنیدم که گفت «مؤتمن الملک »:
پا نگذارد دگر به ساحت مجلس
ضیاء الواعظین، از میرزاده عشقی دیوان اشعار 7
1. ضیاء الواعظین، آن رند جیغو
زده پشت تریبون، پاک وارو
از دست هر که هر از میرزاده عشقی دیوان اشعار 8
1. از دست هر که هر چه، بستانده و ستانی
از دست تو ستانند، با دست آسمانی
عامیان شعر تو از میرزاده عشقی دیوان اشعار 9
1. عامیان شعر تو با شکر، برابر می‌کنند
عارفان زین وهم باطل، خاک بر سر می‌کنند
مرا چه کار که از میرزاده عشقی دیوان اشعار 10
1. مرا چه کار که یک عمر، آه و ناله کنم؟
که فکر مملکت شش هزار ساله کنم!
این مجلس چارم از میرزاده عشقی دیوان اشعار 11
1. این مجلس چارم به خدا ننگ بشر بود!
دیدی چه خبر بود؟
در ده: سگ زشتی از میرزاده عشقی دیوان اشعار 12
1. در ده: سگ زشتی بود، موریخته و لاغر
پیوسته دم اندر پا، پژمرده سر و یالی