مرا گر به جاوید؟ عمری دهند از میرزاده عشقی مثنوی 1
1. مرا گر به جاوید؟ عمری دهند
سپس بر سرم، تاج شاهی نهند
«بوآلو»، شاعر گویای مغرب از میرزاده عشقی مثنوی 2
1. «بوآلو»، شاعر گویای مغرب
حکیم بخرد دانای مغرب
شنیدم نویسنده ای در قدیم از میرزاده عشقی مثنوی 3
1. شنیدم نویسنده ای در قدیم
نویسنده پاک رأی و حکیم
بهارا به پائیز ما، دیده دوز از میرزاده عشقی مثنوی 4
1. بهارا به پائیز ما، دیده دوز
ز کلک تموزین دی، وی بسوز
این شنیدستم که عیسی، مرده ای را زنده کرد از میرزاده عشقی مثنوی 5
1. این شنیدستم که عیسی، مرده ای را زنده کرد
مرده ای را زنده کرد و نام خود پاینده کرد
آنکو نموده است: استیضاح از جهان از میرزاده عشقی مثنوی 6
1. آنکو نموده است: استیضاح از جهان
اکنون ز وی کنند، ستیضاح ابلهان
خری از گلستان باغی گذشت از میرزاده عشقی مثنوی 7
1. خری از گلستان باغی گذشت
بسی گل به ره دیده، وقعی نهشت
به لندن کرد نطقی، لرد معروف از میرزاده عشقی مثنوی 8
1. به لندن کرد نطقی، لرد معروف
کزو یک ملتی، گردیده مشعوف
به پندار دانای مغرب زمین از میرزاده عشقی مثنوی 9
1. به پندار دانای مغرب زمین
پدید آور پند نو «داروین»
مرحبا ای (کوهی) نیکو نهاد از میرزاده عشقی مثنوی 10
1. مرحبا ای (کوهی) نیکو نهاد
لشخوران مردند، کوهی زنده باد
چراغ الذاکرین، آن مرد جیغو از میرزاده عشقی مثنوی 11
1. چراغ الذاکرین، آن مرد جیغو
کند در مجلس شوری هیاهو