دلم از وحشت تنهایی از الهامی کرمانشاهی غزل 1
1. دلم از وحشت تنهایی شبها خون است
غمم از حسرت آن چهره روز افزون است
این تف عشق که اندر جگر از الهامی کرمانشاهی غزل 2
1. این تف عشق که اندر جگر زار من است
باد افزون که دوای دل بیمار من است
سیاهکارتر از من کسی از الهامی کرمانشاهی غزل 3
1. سیاهکارتر از من کسی به دوران نیست
فزونتر از گنهم قطره های باران نیست
شب تنهایی ای دل هر که از الهامی کرمانشاهی غزل 4
1. شب تنهایی ای دل هر که چون غم همدمی دارد
چه غم او را که اندر خانهٔ دل محرمی دارد
از بتان یار مرا انباز از الهامی کرمانشاهی غزل 5
1. از بتان یار مرا انباز می‌خواهی ندارد
در جهان ماهی چو او طناز می‌خواهی ندارد
هرجای که رفتیم و به از الهامی کرمانشاهی غزل 6
1. هرجای که رفتیم و به هرسو که دویدیم
غیر از تو در آیینهٔ آفاق ندیدیم
با کاروان عشق تو چون از الهامی کرمانشاهی غزل 7
1. با کاروان عشق تو چون همسفر شدم
پای هوا شکستم و ره را به سر شدم
کمرم شکست عشقت، صنما از الهامی کرمانشاهی غزل 8
1. کمرم شکست عشقت، صنما کمر ندارم
جگرم شد از غمت خون، به خدا جگر ندارم
در عشق اگر راهبری داشته از الهامی کرمانشاهی غزل 9
1. در عشق اگر راهبری داشته باشی
آن نخل بلندی که بری داشته باشی