معمیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 مشکلی آمدست در پیشم عالمی کو که حل تواند کرد

2 باز گوید که چیست انسانی که نه خنثی و نه زنست و نه مرد

3 همچو سایه نشسته در خانه گشته چون آفتاب عالم گرد

1 پرسم لغزی ای شده فاش از تو هنر فکری کن و جهدی کن و بیرون آور

2 آنچیست که چون بر شمری مجموعش نصفش نبود ز عشر او افزونتر

1 سه عیار قهار غارتگر اند کند میلشان هر کجا زیرکی است

2 سر و کارشان شش و پنج و چار پس آنگه سه و پس دو و پس یکیست

1 چار حرفست نام انک سپهر رای او را بجان متابع گشت

2 اول نام باز ثالث او ربع ثانی و خمس رابع گشت

1 چیست آنجنس کو بجنبش طبع از بلندی کشش کند بمغاک

2 جسم دیگر چو ضم شود با او سالم از نقص و از معایب پاک

3 هر دو با یکدگر روان گردند پای بر داشته ز مرکز خاک

4 همچو شعر بلند ابن یمین از زمین سرکشیده بر افلاک

1 چار حرفست نام آن دلبر که درش قبله ایست مردم را

2 اول نام و ثانی و ثالث خمس نصف است و ربع چارم را

1 چیست آن گوهر شهوار میان پر زر و سیم سیم و زر هر دو درو آب و بهم ناممزوج

2 هست چون صبح دوم غرقه زر اندر سیمش لیک صبحی که نباشد به بلندیش عروج

3 گه بود حقه سیماب و درو مهره زر گاه از آن حقه کند موذن شبخیز خروج

4 اجتماع مه و مهرست بدو در همه وقت چه عجب صورت او هست چه برجی ز بروج

1 چیست آن دریا که دارد بر سر آتش قرار آتش اندر زیر و آبش تیز تاب و شعله وار

2 موج دریاها ز آب و موج او از آتش است آب او چون آب دریاها نباشد خاکسار

3 آب او جوشان و در وی ماهیان بوالعجب جوشن هر یک ز سیم خام یا زر عیار

4 ماهیان در وی بسان صوفیان خرقه پوش سر بر آورده بر قاصی ولی بی اختیار

1 چیست نامی که مستوی خوانیش از عبارات تازیان باشد

2 پارسی گردد ار کنی مقلوب لیک معنیش هم همان باشد

1 آن چیست که چون ابروی جانان باشد قلب وی و مستویش یکسان باشد

2 در بحر ضمیر خویشتن شست انداز کانچیز که در شست فتد آن باشد