معمیات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 پرسم لغزی ای شده فاش از تو هنر فکری کن و جهدی کن و بیرون آور

2 آنچیست که چون بر شمری مجموعش نصفش نبود ز عشر او افزونتر

1 چیست آن دریا که دارد بر سر آتش قرار آتش اندر زیر و آبش تیز تاب و شعله وار

2 موج دریاها ز آب و موج او از آتش است آب او چون آب دریاها نباشد خاکسار

3 آب او جوشان و در وی ماهیان بوالعجب جوشن هر یک ز سیم خام یا زر عیار

4 ماهیان در وی بسان صوفیان خرقه پوش سر بر آورده بر قاصی ولی بی اختیار

1 آمد بر من خادمکی همچو دو پیکر ز آهن زده بر خود گرهی سخت میانش

2 دارد دو سر و یک دهن اما دهنش را نی رسته دندان بوی اندر نه زبانش

3 وین طرفه که بی آنکه نماید سر دندان پاره کند آنرا که در آید بدهانش

4 بی روح و روانست ولی کار بری جلد دارد ذکر اما کس و کونست عیانش

1 چیست آنجنس کو بجنبش طبع از بلندی کشش کند بمغاک

2 جسم دیگر چو ضم شود با او سالم از نقص و از معایب پاک

3 هر دو با یکدگر روان گردند پای بر داشته ز مرکز خاک

4 همچو شعر بلند ابن یمین از زمین سرکشیده بر افلاک

1 چیست آن پیکر پری کردار گاه مینا برنگ و گه مرجان

2 گوی یاقوت را همی ماند بسته اندر زمردین چوگان

3 رنگ او همچو گونه معشوق که رخش گردد از حیا رخشان

4 هست برجی ز خلد پنداری از پی حور ساخته رضوان