ترکیبات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 تا نسیم مهرگانرا زرگری آئین شدست لعبتان باغ را زیور همه زرین شدست

2 نارون از برف همچون قبه کافور گشت ابر از باران بسان گنج در آگین شدست

3 ابر چون کافور سوده میفشاند بر چمن عقل داند کز چه نفس نامیه عنین شدست

4 گر نه مردی میکند باد خزان با هرکسی پس چرا از آمد شدش روی شمر پر چین شدست

1 مه عید از افق چون گشت طالع مکن اوقات خویش ای دوست ضایع

2 بنقد امروز عشرت کن که فردا که داند تا چه خواهد گشت واقع

3 یقین میدان که سعد و نحس گیتی نخواهد شد بتدبیر تو راجع

4 مده نقد از برای نسیه از دست که دیگر گون نگردد حکم صانع

1 در عشق تو ایصنم چنانم کز هستی خویش در گمانم

2 هر چند که زار و ناتوانم گر دست دهد هزار جانم

3 کو بخت که از سر نیازی در حضرت چون تو دلنوازی

4 معروض کنم نهفته رازی هیهات که چون تو شاهبازی

1 تا ابروی تو بدلربائی انگشت نمای چون هلال است

2 دارد ز جمال تو خجالت خورشید که مظهر جمالست

3 ای از تو جهان حسن آباد ایزد همه حسنها ترا داد

4 از عین کمال در امان باد حسنت که بغایت کمال است

1 با جمع بتان صحبت سنگین چه خوش آید در گلشن زیبا

2 در کاسه زر باده رنگین چه خوش آید همچون گل رعنا

3 گر یار ز رخ پرده بر انداخته باشد از غایت لطفش

4 جان باختن از عاشق مسکین چه خوش آید در وقت تماشا

1 بر آینه سرمه سیه ریخته بین طوطی روان بحلق آویخته بین

2 زان سنبل تر ز انشاخ شکر

3 چون نرگس مست را برانگیخت ز خواب سبحان الله فتنه انگیخته بین

4 میگفت دلم در دور قمر

1 یا رب از من که برد سوی خراسان خبری ایصبا گر بودت هیچ مجال گذری

2 عمده الملک یمین دول و دین که بود اتفاق همه کور است خصال و سیری

3 گر ز بار غمت از پای در آمد دل من دستگیری کن و از عین عنایت نظری

4 بگریبان دلم چنگ غم اندر زده ئی ترسم ای شادی جان زانکه بگیرد سحری

1 تا چند عمر خود بجوانان بسر کنیم من بعد ما ز عشق مجازی حذر کنیم

2 در سینه هر چه هست ز غیرش بدر کنیم ایدل بیا ز دنیی و عقبی گذر کنیم

3 آن قادریکه خیل ملک از جلال اوست چندین هزار گوی و مگوی از سئوال اوست

4 ارض و سما و عرش ز وصف کمال اوست ذرات کاینات حجاب جمال اوست

1 در حضرت با نصرت مخدوم حقیقی مستجمع انواع هنر بحر فضایل

2 دستور فلک رتبه علاء دول و دین آنکس که بود درگه او کهف افاضل

3 در حیز تقریر نگنجد که چسانست شوق من دلخسته بدان شکل و شمایل

4 از حضرت عزت شهدالله که شب و روز خواهم بتضرع که بود کام تو حاصل

1 باز فراش چمن یعنی نسیم نوبهار بر چمن گسترده فرشی از پرند هفتکار

2 بر زمین گوئی که عکس آسمان افتاد باز شد زمین چون آسمان در کسوت گوهر نگار

3 ز امتزاج خاک یابی باد را مشکین نفس در مزاج لاله بینی آب را آتش شعار

4 گل سلیمانست پنداری بدار الملک باغ ز آنکه تختش را بهر سو میبرد باد بهار