قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 دلا تفرج فردوس اگر همی طلبی بیا و نزهت فردوس بین در این طنبی

2 ببین زپر تو جام پر از عجایب او بچرخ آنیه گون بر هزار بوالعجبی

3 چو گفتمش طنبی عقل رهنمایم گفت که عاقلان شمرند اینسخن ز بی ادبی

4 دگر مگو طنبی خلد گویش از پی انک چو اهل خلد درو سال و ماه در طربی

1 منت خدایرا که مرا داد خاطری بر اختراع بکر معانی گماشته

2 اینهم ز لطف اوست که دارم طبیعتی رایات علم را بفلک بر فراشته

3 زین پیش بوده اند فراوان سخنوران یکسر گذشته اند و سخنها گذاشته

4 کو اینزمان کسیکه کند شعرشان قیاس با آنچه کلک ابن یمینش نگاشته

1 آسمان زیر پای خود آرد هر کرا هست همت عالی

2 وانکه باشد خسیس طبع و لئیم سر فرو آورد بحمالی

1 آنکس که بود بعلم و حکمت عالی بر گفته او نقیض آرم حالی

2 گوید که خلاء نزد خرد هست محال کندوله من هست زگندم خالی

1 اگر بجستن کار شگرف میخواهی که قاصدی بفرستی و حال بنمائی

2 بجوی همنفسی کار ساز و راد و درست بدو فرست که تا بند بسته بگشائی

1 خداوندا بر این عالیجنابت کزو دارد فلک صد شرمساری

2 فراوان رنج بی راحت کشیدم کنون سیر آمدم زین هرزه کاری

3 نخواهم کرد ازین پس عمر ضایع کرم باشد گرم معذور داری

4 بحمدالله ندارم مال و جاهی که بستانی بغیر من سپاری

1 عاقل نکند بهیچ روئی بیمنفعتی زیارت حی

2 نزدیک خرد پسند ناید هر قول که فعل نیست با وی

3 هر کو نشود بوصل تو شاد گر گویم ازو ببر مگو کی

1 چهار چیز بچار دگر بود محتاج بیان کنم اگر آنرا تو مستمع باشی

2 خرد بتجربه خویشی بدوستی با هم نسب بفخر حسب سروری بزر پاشی

1 هر چه در دولت تو ساخته اند و آنچه با کس کنی ز نیکوئی

2 نزد اهل کرم نه ئی معذور گر از آن هیچگونه وا گوئی

1 منم آنکه در مدحتت طبع من سپهر ازرقی گشت و مهر انوری

2 عطارد شود نکته های مرا ببازار دانش بجان مشتری

3 بهر سو که روی آورم اهل فضل گذارند با من سخن گستری

4 ز ناسازگاری گردون دون بگردن در آمد مرا شاعری