من اینجا دیر از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 13
1. من اینجا دیر ماندم خوار گشتم
عزیز از ماندن دایم شود خوار
که را رودکی گفته از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 14
1. که را رودکی گفته باشد مدیح
امام فنون سخن بود ور
زان مرکّب که از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 15
1. زان مرکّب که کالبد از نور
لیکن او را روان و جان ازنار
بزلف کژّ ولیکن از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 16
1. بزلف کژّ ولیکن بقدّ و قامت راست
به تن درست و لیکن بچشمکان بیمار
تو آن ابری که از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 17
1. تو آن ابری که ناساید شب و روز
ز باریدن چنانچون از کمان تیر
ای کرده چرخ تیغ از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 18
1. ای کرده چرخ تیغ ترا پاسبان ملک
وی کرده جود کفّ ترا پاسبان خویش
نگه کن آب و یخ از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 19
1. نگه کن آب و یخ در آبگینه
فروزان هر سه همچون شمع روشن
زان تلخ میی گزین از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 20
1. زان تلخ میی گزین که گرداند
نیروش روان تلخ را شیرین
ملک آن یادگار از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 21
1. ملک آن یادگار آل دارا
ملک آن قطب دور آل سامان
چشم تو که فتنه از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 22
1. چشم تو که فتنه ی جهان خیزد ازو
لعل تو که آب خضر می ریزد ازو
شود خون جگر از از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 23
1. شود خون جگر از دل چکیده
که آب آتشین آید ز دیده
ملک بی ملک دار از دقیقی طوسی ابیات پراکنده 24
1. ملک بی ملک دار باشد، نی
ور بود پایدار باشد، نی