ترکیبات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 شه زاده رفت شور به عالم درافگنید وین طاس سرنگون فلک خرد بشکنید

2 خاتون هفت کشور و زهر ای هشت خلد جان داد و دم شمرد شما دم چه می زنید؟

3 آخر نه این عزیزه جگر گوشه شه است؟ بی او زمانه را به جگر خون در افگنید

4 او شد به زیر خاک و شما نیز بعد ازو هم خاک در دو دیده گردون پراکنید

1 خسروی کاینه روی ظفر خنجر اوست رونق سلطنت از تیغ ظفرپرور اوست

2 بام بی در که فلک کنیت و گردون لقب است عاشق و شیفته خدمت بام و در اوست

3 پس ازین گر ننهد فتنه کله کژ چه عجب؟ کان کله کش سر انصاف بود بر سر اوست

4 قرص خورشید که چون چنبر زرین رسن است جسته هر صبحدمی چون رسن از چنبر اوست

1 نیست روزی که به من از تو جفایی نرسد وز فراقت به دلم رنج و عنایی نرسد

2 دل به درد تو اگر خوش نکنم خوش نبود چون یقین شد که مرا از تو دوایی نرسد

3 من زنم با تو گر از بخت خطایی نرود میکنم جهد گر از چرخ قضایی نرسد

4 به دل من که به صد گونه غم آزرده تست سالها شد که ز تو بوی وفایی نرسد

1 دل در اندوه جان نبایستی جان حریف جهان نبایستی

2 تا ندیدی کس آشیانه خاک دیده جز خاکدان نبایستی

3 آسمان را کزو کس ایمن نیست از حوادث امان نبایستی

4 نه فلک چون عدوی شش جهتند عمر جز یک زمان نبایستی

1 ای مرغ بر پریده به بالا چگونه‌ای؟ وی در باز رفته به دریا چگونه‌ای؟

2 ای مریم طهارت وی جوهر حیا! در خلوت‌آشیان مسیحا چگونه‌ای؟

3 اینجا به ماتم تو جهانی سیاه شد معلوم کن یکی که تو آنجا چگونه‌ای؟

4 از نکبت زمانه مگو کان چگونه بود؟ در زیر خاک تیره بگو تا چگونه‌ای؟

1 یارب آن قامت چون سرو خرامان نگرید یارب آن عارض و آن زلف پریشان نگرید

2 یوسف و چاه و رسن هر سه بهم دیده نه اید زلف او بر لب آن چاه زنخدان نگرید

3 صد هزاران دل از پای در افتاده ز غم سر نگونسار در آن چاه به زندان نگرید

4 باد عهدی است ولی سنگ دل ای دلشدگان! با چنان سختی دل سستی پیمان نگرید

1 به سر زلف سیه باز گره بر زده ای خرمن عمر مرا آتش غم در زده ای

2 با کله داری خود ماه فلک بنده تست تا سر زلف سیه زیر کله بر زده ای

3 تر شد از شرم رخت برگ گل امسال که تو رقم از غالیه بر برگ گل تر زده ای

4 حلقه در گوش بناگوش توام پس تو مرا حلقه وار از چه سبب بیهده بر در زده ای؟

1 روح را خار در جگر فگنید عقل را خاک در بصر فگنید

2 ساز راحت چو ذره ذره شکست زخمه بر روی قرص خور فگنید

3 خواجه رفت از جهان چه تن زده اید؟ به جهان شور و فتنه در فگنید

4 هین که ایام شام خورد بر او سنگ در شیشه سحر فگنید

1 خسروا قهر تو گر بار بر ایام نهد صبح را عقل سیه روی تر از شام نهد

2 در سر آید تو نپرسی که چه؟ تا من گویم توسن چرخ چو بی حکم تو یک گام نهد

3 صدمه تیغ تو و قوت حلمت به اثر در زمین جنبش و اندر فلک آرام نهد

4 چرخ نیلوفری آن لحظه زند خنده چو گل که چو نرگس مثلا بر کف تو جام نهد

1 ای شخص تو نشانه تیر محن شده روحت به بارگاه صفا مرتهن شده

2 بی روی تو گرفته شکن روی آفتاب وز رفتن تو سخن بی شکن شده

3 ببرید بند کیسه عمرت به دست قهر این چرخ همچو کاسه همه تن دهن شده

4 من در غم تو زخمه ناهید سوخته ناهید در عزای تو بربط شکن شده