نان و پنیر شیخ بهایی

1 ای که هستی، روز و شب، جویای علم تشنه و غواص، در دریای علم

2 رفته در حیرت که حد علم چیست؟ از کتب، آیا کدامین خواندنی است؟

3 هر کسی، نوعی از آن را رو کند علم بر وفق طبیعت، خو کند

4 آن یکی گوید: حساب و هندسه جمله وهم است و خیال و وسوسه

1 دست او، طوق گردن جانت سر برآورده از گریبانت

2 به تونزدیکتر ز حبل ورید تو در افتاده در ضلال بعید

3 چند گردی به گرد هر سر کوی درد خود را دوا، هم از او جوی

4 «لا» نهنگی است، کاینات آشام عرش تا فرش در کشیده به کام

1 « مشورت می‌کرد، شخصی با یکی تا یقینش رو نماید، بی‌شکی

2 گفت: ای خوشنام! غیر من بجو ماجرای مشورت، با من بگو

3 من عدوم مر تو را، با من مپیچ نبود از رأی عدو، پیروز هیچ

4 رو کسی جو که تو را او هست دوست دوست بهر دوست، لاشک خیر جوست

1 بار الها، ما ظلوم و هم جهول از تو می‌خواهیم، تسلیم عقول

2 زانکه عقل هر که را کامل کنی خیر دارینی بدو واصل کنی

3 عقل، چون از علم کامل می‌شود وز تعلم، علم حاصل می‌شود

4 در تعلم، هست دانا ناگزیر استفاضه باید از شیخ کبیر

1 داشت هر ذاتی، چو در علم ازل خواهش خود را به نوعی از عمل

2 بالسان حال کرد از حق سؤال تا میسر سازدش در لایزال

3 گر میسر خیر شد، توفیق دان گر میسر شر بشد، خذلانش خوان

4 نی میسر این جز الحان سؤال گرچه بی‌مسول فعل آمد محال