ای باد شمالت چو گل آورده از آذر بیگدلی قصیده 12
1. ای باد شمالت چو گل آورده ببر بر
لرزان ز نهالت دل هر برگ ببر بر
ببین ز لعل خود و، جزع من از آذر بیگدلی قصیده 13
1. ببین ز لعل خود و، جزع من روان گوهر!
بگو کدام به، این گوهر است و آن گوهر؟!
ای جسم تو، جان آفرینش؛ از آذر بیگدلی قصیده 14
1. ای جسم تو، جان آفرینش؛
جان تو، جهان آفرینش!
شد مه روزه و، خلقی چو هلال؛ از آذر بیگدلی قصیده 15
1. شد مه روزه و، خلقی چو هلال؛
لاغر و زرد و خم از بار ملال
دوشم، از خواب بود چشم کحیل؛ از آذر بیگدلی قصیده 16
1. دوشم، از خواب بود چشم کحیل؛
گوشم آسوده، خوش ز قال و ز قیل
چون انجمن سپهر از انجم از آذر بیگدلی قصیده 17
1. چون انجمن سپهر از انجم
شد پاک چو این جهان ز مردم
دمید از شاخ زرین گل، چکیدش از آذر بیگدلی قصیده 18
1. دمید از شاخ زرین گل، چکیدش سیمگون شبنم؛
عیان شد طلعت عیسی، فشاند از شرم خوی مریم
من کیستم، آن درد کش صاف از آذر بیگدلی قصیده 19
1. من کیستم، آن درد کش صاف ضمیرم؛
کز لای خم و رشحه ی خمر است خمیرم!
خوانده بر خوان فلکم، هان از آذر بیگدلی قصیده 20
1. خوانده بر خوان فلکم، هان چکنم؟!
خون دل، مایده ی خوان چکنم؟!
جان ز من خواسته جانان چکنم؟! از آذر بیگدلی قصیده 21
1. جان ز من خواسته جانان چکنم؟!
چکنم گر ندهم جان چکنم؟!
ایا نسیم صبا، کت مبارک از آذر بیگدلی قصیده 22
1. ایا نسیم صبا، کت مبارک است قدوم؛
مبارکی و قدوم تو لازم و ملزوم