اشترنامه عطار نیشابوری

1 عاقبت آن سالک اندر پردهها بود و میشد از یقین در پردهها

2 تا ششم پرده رسید آنگاه او بعد از آن چون شد دگر آگاه او

3 دید ناگه پرده سبز و لطیف در پس پرده یکی پیر شریف

4 ایستاده در بر آن پرده او دم بدم میکرد در خود پرده او

1 راه بین گفتا که ای جان جهان ای مرا تو آمده عین عیان

2 چون ندانی واصلی آنجایگاه هم تویی و نه تویی اینجایگاه

3 راز تو دریافتم چون گفتهٔ درّ معنی اندرین ره سفتهٔ

4 راز خود اکنون تو پنهان میکنی بر من مسکین چه تاوان میکنی

1 این بگفت و بعد از آن خاموش شد وندران عین خودی بیهوش شد

2 این بگفت آن واصل عرفان شده بر تمامت سالکان سلطان شده

3 هرکه را بویی رسد از بیخودی جمله حق گردد نباشد او خودی

4 خود مبین و تو فنا شو هم ز خود تاتو خودبینی توی در نیک و بد

1 سالک ره کرده چون ره کرد و رفت همچنان چون برق تازان می برفت

2 در رسید او پردهٔ هفتم تمام دید آنجا گه مقام بی مقام

3 خویشتن بالای اشیا یافت او وان نهانی راز پیدا یافت او

4 پرده در آنجا عجایب مینمود بود آنجا لیک دربود و نبود