مظهرالعجایب عطار نیشابوری

1 ای باحمد لحمک لحمی شده ای باحمد دمک دمّی شده

2 ای باحمد بوده در هر جا یکی وی باحمد سر دو و اعضا یکی

3 ای باحمد گفته اسرار الاه وی باحمد داده خاتم صبحگاه

4 ای باحمد همره و همتاج تو ای باحمد در شب معراج تو

1 بودم اندر تون بوقت کودکی داده از کف رشتهٔ آسودگی

2 زار و بیمار و ضعیف و ناتوان مانده از من یک رمق از نیم جان

3 هشت ماه متّصل بیمار و زار بودم افتاده بکنجی سوگوار

4 همچونی بگداخته اعضای من رفته بود از کار سر تا پای من

1 ای برادر از ریا پرهیز کن خامه را بهر نوشتن تیز کن

2 مظهرم از روی حرمت پیش گیر وین سخن را یاد ازین درویش گیر

3 از سر اخلاص بنویس و بفهم در دل از حاسد میاور هیچ وهم

4 از تو این صورت بماند یادگار او شفیع تو شود روز شمار

1 بُد به نیشابور مرد منعمی بود او را خانهٔ پردرهمی

2 تاجران بسیار در ملک جهان بهر نفع مال میکردی روان

3 مزرعه در ملک ما بسیار داشت تخم بی‌صبری در او بسیار کاشت

4 خانه‌ها و جایها بسیار ساخت خود چه حاصل چون کسی را کم نواخت

1 بود دربغداد شیخی نیک رای خلعت عرفان گرفته از خدای

2 بود زاهد درورع پیچیده بود نقطهٔ دیدار معنی دیده بود

3 در علوم فقه و اندر علم حال بود سرور بر همه اهل کمال

4 گرچه دایم داشت درخلوت نشست ناگه او را میل سیری داد دست

1 مالک دینار مرد کار بود از ریاضت روز و شب بیمار بود

2 گفت او را دختر وی ای پدر خود ز بیخوابی بود دردت مگر

3 گفت مالک کی برحمت همنشین من زخواب خود همی باشم حزین

4 زآنکه خواب غفلت از شیطان بود خود به بیداری همه رحمن بود

1 اندر آن سالی که طبعم گشت یار بود سال پانصد و هشتاد و چار

2 سال عمر من ز صد بگذشته بود جمله اعضایم بدرد آغشته بود

3 تخم نیکوئی بکشتم در جهان وین چنین مظهر نوشتم در جهان

4 سرّ غیبی کردم از مظهر عیان ختم کردم من سخن نعم البیان