این سخن نقلست از عطار نیشابوری مصیبت نامه 13
1. این سخن نقلست از نوشین روان
گفت اگر خواهی که رازت در جهان
...
با پسر لقمان از عطار نیشابوری مصیبت نامه 14
1. با پسر لقمان چنین گفت ای پسر
گرچه بسیاری سخن گفتم چوزر
...
از ارسطالیس از عطار نیشابوری مصیبت نامه 15
1. از ارسطالیس پرسیدند راز
کان چه میدانی که در عمر دراز
...
مصطفی گفتست از عطار نیشابوری مصیبت نامه 16
1. مصطفی گفتست جمعی از ملک
می فرو آیند هر روز از فلک
...
خاشه روبی بود از عطار نیشابوری مصیبت نامه 17
1. خاشه روبی بود سرگردان راه
خاشه میرفتی همه در کوی شاه
...
فاضل عالم فضیل از عطار نیشابوری مصیبت نامه 18
1. فاضل عالم فضیل آن ابر اشک
گفت از پیغامبرانم نیست رشک
...
رهروی را چون از عطار نیشابوری مصیبت نامه 19
1. رهروی را چون درآمد وقت مرگ
لرزهٔ افتاد بر وی همچو برگ
...
کودکی میرفت از عطار نیشابوری مصیبت نامه 20
1. کودکی میرفت و در ره میگریست
کاملی گفتش که این گریه ز چیست
...
آن گدائی چون از عطار نیشابوری مصیبت نامه 21
1. آن گدائی چون برست از نان و آب
بعد مرگ او کسی دیدش بخواب
...
در مناجات آن از عطار نیشابوری مصیبت نامه 22
1. در مناجات آن بزرگ دین شبی
پیش حق میکرد آه و یاربی
...
آن یکی اعرابئی از عطار نیشابوری مصیبت نامه 23
1. آن یکی اعرابئی از عشق مست
حلقهٔ کعبه درآورده بدست
...
بوسعید مهنه از عطار نیشابوری مصیبت نامه 24
1. بوسعید مهنه با مردان راه
بود روزی در میان خانقاه
...