این سخن نقلست از نوشین روان از عطار نیشابوری مصیبت نامه 13
1. این سخن نقلست از نوشین روان
گفت اگر خواهی که رازت در جهان
با پسر لقمان چنین گفت ای پسر از عطار نیشابوری مصیبت نامه 14
1. با پسر لقمان چنین گفت ای پسر
گرچه بسیاری سخن گفتم چوزر
از ارسطالیس پرسیدند راز از عطار نیشابوری مصیبت نامه 15
1. از ارسطالیس پرسیدند راز
کان چه میدانی که در عمر دراز
مصطفی گفتست جمعی از ملک از عطار نیشابوری مصیبت نامه 16
1. مصطفی گفتست جمعی از ملک
می فرو آیند هر روز از فلک
خاشه روبی بود سرگردان راه از عطار نیشابوری مصیبت نامه 17
1. خاشه روبی بود سرگردان راه
خاشه میرفتی همه در کوی شاه
فاضل عالم فضیل آن ابر اشک از عطار نیشابوری مصیبت نامه 18
1. فاضل عالم فضیل آن ابر اشک
گفت از پیغامبرانم نیست رشک
رهروی را چون درآمد وقت مرگ از عطار نیشابوری مصیبت نامه 19
1. رهروی را چون درآمد وقت مرگ
لرزهٔ افتاد بر وی همچو برگ
کودکی میرفت و در ره میگریست از عطار نیشابوری مصیبت نامه 20
1. کودکی میرفت و در ره میگریست
کاملی گفتش که این گریه ز چیست
آن گدائی چون برست از نان و آب از عطار نیشابوری مصیبت نامه 21
1. آن گدائی چون برست از نان و آب
بعد مرگ او کسی دیدش بخواب
در مناجات آن بزرگ دین شبی از عطار نیشابوری مصیبت نامه 22
1. در مناجات آن بزرگ دین شبی
پیش حق میکرد آه و یاربی
آن یکی اعرابئی از عشق مست از عطار نیشابوری مصیبت نامه 23
1. آن یکی اعرابئی از عشق مست
حلقهٔ کعبه درآورده بدست
بوسعید مهنه با مردان راه از عطار نیشابوری مصیبت نامه 24
1. بوسعید مهنه با مردان راه
بود روزی در میان خانقاه