باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع در مختارنامه عطار نیشابوری

1 شمع آمد و گفت: این چه عذاب است مرا کز آتش و از چشم پرآب است مرا

2 سررشتهٔ من به دست آتش دادند جان در غم و دل در تب و تاب است مرا

1 شمع آمد و گفت: دولتم دوری بود کان شد که مرا پردهٔ زنبوری بود

2 نوری که از او کار جهان نور گرفت زان نور نصیب من همه نوری بود

1 شمع آمد و گفت: ماندهام بی سر و پای سر سوخته پای بسته نی بند و گشای

2 کس چون من اگر چه پای بر جا نبود از آتش فرق، پای من رفت ز جای

1 شمع آمد وگفت: چون درآمد آتش سر در آتش چگونه باشم سرکش

2 جانم به لب آورد به زاری آتش کس نیست که بر لبم زند آبی خوش

1 شمع آمد و گفت: موسی جمع منم اینک بنگر چو طشت آتش لگنم

2 همچون موسی ز مادر افتاده جدا وانگاه بمانده آتشی در دهنم

1 شمع آمد وگفت: در دلم خون افتاد کز پرده ز بیم سوز بیرون افتاد

2 من در هوس آتش و کس آگه نیست تا در سرِ من چنین هوس چون افتاد

1 شمع آمد و گفت: عزّت من بنگر: در زیر نهاده شمعدان طشتی زر

2 چون گوهر شبچراغم آمد آتش افتاد ازان طشت چو گوهر با سر

1 شمع آمد و گفت: هر زمان چون قلمم گاز از سرِکین سرافکند در قدمم

2 بسیار به عجز گاز را دم دادم هم درگیرد که آتشین است دمم

1 شمع آمد و گفت: گر بما زد پر باز پروانه ز شوق کس نزد دیگر باز

2 هر لحظه رهی که میروم چون خامم زان در آتش گرفتهام از سر باز

1 شمع آمد و گفت: جانم آتشخانه است وز آتشِ من هزار دل دیوانه است

2 من همچو درختِ موسی آتش دارم موسی سراسیمهٔ من پروانه است