باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع در مختارنامه عطار نیشابوری

1 شمع آمد و گفت: جمع اگر بنشینند بر من دگری به راستی بگزینند

2 چون گردن راستان بمی باید زد بیچاره کژان! چو راستان این بینند

1 شمع آمد وگفت: چون درآمد آتش سر در آتش چگونه باشم سرکش

2 جانم به لب آورد به زاری آتش کس نیست که بر لبم زند آبی خوش

1 شمع آمد و گفت: خیز و جانبازی بین با آتش سینه سوز و دمسازی بین

2 هر چند که سرفرازیم میبینی آن سرسری افتاد سراندازی بین

1 شمع آمد و گفت: کشتهٔ ایامم سرگشتهٔ روزگارِ نافرجامم

2 با آن که بریدهاند صد بار سرم شیرینی انگبین نرفت از کامم

1 شمع آمد وگفت: سوز جان خواهم داشت تا روز مصیبت جهان خواهم داشت

2 هر اشک که بود با کنار آوردم یعنی همه نقد در میان خواهم داشت

1 شمع آمد و گفت: گه دلم مُرده شود گه در سوزم عمر به سر بُرده شود

2 چون در دهن آب گرمم آید بیدوست بر روی ز باد سردم افسُرده شود

1 شمع آمد و گفت: جور عالم برسد وین سوختن و اشک دمادم برسد

2 من در آتش میروم آتش در من چون من برسم آتش من هم برسد

1 شمع آمد و گفت: از سر دردی که مراست اشک افشانم بر رخ زردی که مراست

2 هر چند که اشک من ز آتش خیزد افسرده شود از دم سردی که مراست

1 شمع آمد و گفت: ماندهام بیخور و خَفْت وز آتش تیز در بلای تب و تفت

2 گرچه بنشانند مرا هر سحری هم بر سر پایم که بمی باید رفت

1 شمع آمد و گفت: سخت کوشم امشب وز آتش دل هزار جوشم امشب

2 دی شیر ز پستان عسل نوشیدم شیر از آتش چگونه نوشم امشب