باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق در مختارنامه عطار نیشابوری

1 ای شمع چگل! تاتو برفتی ز برم من کُشتهٔ هجر تو چو شمع سحرم

2 دور از تو چنان شدم که در روی زمین گر بازآیی باز نیابی اثرم

1 در عشقِ تو برخویشتنم فرمان نیست وین درد مرا به هیچ رو درمان نیست

2 گفتی: «برهی گر ز سرم برخیزی» برخاستنم از سر جان آسان نیست

1 جانا! دل من زیر و زبر خواهد شد در پای غمت عمر بسر خواهد شد

2 دم دم به دمی که نیم جانی است گرو خوش خوش به سر کارتو درخواهد شد

1 تا کی طلبم ز هر کسی پیوستت یک ره تو طلب اگروفائی هستت

2 چون بر دل همچوآتشم دست تراست دستی برنه گر چه بسوزد دستت

1 جان گِردِ تو از میان جان میگردد تن در هوست نعره زنان میگردد

2 وان دل که ز زنجیر سر زلف تو جست زنجیر گسسته درجهان میگردد

1 خود را ز تو بیگناه مینتوان داشت دل جز به غمت سیاه مینتوان داشت

2 از دردِ تو بادِ سرد من چندان است کز باد کُلَه نگاه مینتوان داشت

1 مهری که ز تو در دل من بنهفته است با تو به زبان اگر نگویم گفته است

2 وقت است که طاق و جفت گویم با تو در طاق دو ابروی تو چشمت جفت است

1 تا عشق نشست ناگهی در سر من برخاست ازین غم دل غم پرور من

2 هرگز به چه باز آید مرغِ دل من تا بازآید برین که رفت از بر من

1 بی عشق نفس زدن حرام است مرا کان دم که نه عشقِ اوست دام است مرا

2 با قربتِ معشوق مرا کاری نیست اندیشهٔ فکر او تمام است مرا

1 عمری به هوس در تک و تاز آمد دل تا محرم راز دلنواز آمد دل

2 پس رفت به پیش باز و جان پاک بباخت انصاف بده که پاکباز آمد دل