باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد در مختارنامه عطار نیشابوری

1 چون نیست ره هجرِ ترا پایان باز پس چون بگشایم گرهِ هجران باز

2 تا کی باشم فتاده از جانان باز چون کودک شیرخواره از پستان باز

1 اول ز همه کار جهان پاک شدم واخر ز غمت بادل غمناک شدم

2 دستم چو به دامن وصالت نرسید سر در کفن هجر تو با خاک شدم

1 مینشناسد کسی زبان من و تو بیرون ز جهان است جهان من و تو

2 دایم چو تو بامنی و من با تو به هم دوری ز چه افتاد میان من و تو

1 یکتا بودم دوتائی افتاد مرا در سلطانی گدائی افتاد مرا

2 در لذت قُرب جمله من بودم و بس چندین الم جدائی افتاد مرا

1 چون وصل تو تخم آشنائی انداخت هجر آمد ودام بیوفائی انداخت

2 گر من بنگویم تو نکو میدانی آن را که میان ما جدائی انداخت

1 هم عمر به بوی تو به آخر بردیم هم لوح دل ازنقش جهان بستردیم

2 ز امید وصال و بیم هجرت هر روز صد بار بزیستیم و صد ره مردیم

1 تا بی رخ یار محرمم بنشسته برخاستهای به صد غمم بنشسته

2 این نادره بین که یار بی تیغ مرا خود کشته و خود به ماتمم بنشسته

1 گه قصد دل ممتحنم میداری گه عزم به خون ریختنم میداری

2 چون میدانی که بی تو بیخویشتنم از بهر چه بیخویشتنم میداری