باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان در مختارنامه عطار نیشابوری

1 چون مردن تو از پی این زادن بود برخاستن تو عین افتادن بود

2 از بهر چه بود این همه جان کندن تو چون عاقبت کار تو جان دادن بود

1 رفتی تو به خاک و یاسمن بی تو رسید گل نیز، دریده پیرهن، بی تو رسید

2 گلزار شود خاکِ تو از خونِ دلم گر برگویم آنچه به من بی تو رسید

1 گل خندان شد ز گریهٔ ابر بهار با ما بنشین یک نفس ای سیم عذار

2 بندیش که چون بسر شود ما را کار بسیار به خاک ما فرو گریی زار

1 روزی که ز خاک من برون آید خار گلبرگ رخم چو خاک ره گردد خوار

2 بگری بگری بر سر خاک من زار گو ای همه خاک گشته کو آن همه کار

1 جانا رفتم بر دل پاکم بگری بر جای سیاه سهمناکم بگری

2 ای گل! چو شدم به خاک، تو نیز مخند وی ابر بسی بر سر خاکم بگری